Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η ΕΞΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ

«Tη αυτή ημέρα, ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του Πρωτοπλάστου Αδάμ. Τη αφάτω σου ευσπλαχνία Χριστέ ο Θεός ημών, της τρυφής του Παραδείσου ημάς καταξίωσον, και ελέησον, ως μόνος Φιλάνθρωπος, Αμήν»

Στο  κατώφλι της Μ. Σαρακοστής, προβάλλεται ή νηστεία ως μέσον καθάρσεως και αγιασμού. Είναι πράγματι ευλογημένη και αποβλέπει στην καθυπόταξη των παθών και τη μεταμόρφωση του σώματος σε κατοικητήριο του Θεού. Πολλές φορές όμως,δυστυχώς,θεωρείται ως μία ακόμη ευκαιρία αύτοδικαιώσεώς μας και περιορίζεται μόνον στην αποχή των τροφών,

Όσοι πέφτουμε στην παγίδα μιας τέτοιας τυπικής νηστείας, πού καλλιεργεί το ναρκισσισμό και την κενοδοξία μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε ότι ό διάβολος τυπικά και υποκριτικά είναι ό μεγαλύτερος νηστευτής!
Ή νηστεία της Εκκλησίας είναι πράξη υπακοής, εργασία κρυφή, ή οποία έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Συμβαδίζει με τη μετάδοση της αγάπης και την ευεργεσία του άλλου.Γι' αυτό και ό Κύριος τη συνδύασε με τη συγχωρητικότητα και την ελεημοσύνη.
Όποιος είναι μνησίκακος και ωμός δεν θα συγχωρηθεί, έστω κι αν νηστεύει."Ομοίως,όποιος δεν έλεεί,δεν εύαρεστεί το Θεό.
Κι αν ακόμη δεν τρως τίποτε, κι αν τρως τέφρα και κοιμάσαι στό έδαφος,άλλα σε κανέναν δεν είσαι ωφέλιμος,δεν έκαμες τίποτε το σπουδαίο,λέγει ό Ιερός Χρυσόστομος.
Ό δε όσιος Έφραίμ ό Σύρος διδάσκει: «ούαι τω άνελεήμονί πικρός γαρ συναντήση αύτω ό άδης».Γιατί, ασφαλώς, ελεημοσύνη δεν είναι μία δόση χωρίς καρδιά, με την οποία συνήθως εξαγοράζουμε την ησυχία μας, αλλά καύση εσωτερική.
«Και ούχ ό δια δόσεως μόνον ελεών τον άδελφόν αυτού,άλλ' όστις εάν άκούση η θεάσηται λυπούν τον άδελφόν αυτόύ καί την κτίσιν και εκκαή την καρδίαν και ούτος αληθώς ελεήμων», λέγει ό όσιος Ισαάκ ό Σύρος.
Ό πιο ωφέλιμος θησαυρισμός είναι να αποθέτουμε τους θησαυρούς μας στα χέρια των πενήτων. Κατατίθενται ταυτοχρόνως στην Τράπεζα του Ουρανού,με ασφάλεια και τον υψηλότερο τόκο...
Πολλά θα είχε ό σύγχρονος άνθρωπος να ωφεληθεί, εάν τη ζωή του καί τον πολιτισμό του τα έβλεπε μ' αυτή την ευαγγελική προοπτική.
Ή Μ. Σαρακοστή είναι ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Το στάδιο των πνευματικών αγώνων αναμένει...



Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_04.html

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ....σκέψεις στο Ιερό Ευαγγέλιο




Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση, ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών αυτή την αγωνιστική αυτή περίοδο.
Η μέλλουσα Κρίση είναι θεμελιώδης πίστη της χριστιανικής διδασκαλίας, η οποία θα επισυμβεί στο τέλος αυτού του πρόσκαιρου κόσμου και περιγράφεται σαφέστατα στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (25,31-46). Ο Κύριος, λίγο πριν το πάθος Του, ομιλώντας για τα έσχατα και μετά τις παραστατικές παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων είπε πως, όταν έρθει ο Ίδιος στη Δεύτερη και φοβερή παρουσία Του «εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των εριφίων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού΄ δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλαθατε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε πότε σε είδομεν πεινόντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; Πότε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς΄ αμήν λέγω υμίν , εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί και τοις εξ' ευωνύμων΄ πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού… εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον» (Ματθ.25,31-46).
Η μέλλουσα κρίση είναι αναπόφευκτη και απορρέει από την απόλυτη δικαιοσύνη του Θεού. Την παρέλευση αυτού του φθαρτού και τραυματισμένου από την αμαρτία κόσμου θα επισφραγίσει η μεγάλη και αδέκαστη κρίση του Χριστού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στη νέα πραγματικότητα της βασιλείας του Θεού. Οι άνθρωποι, ως ελεύθερα όντα, πρέπει να τοποθετηθούν στη βασιλεία του Χριστού ανάλογα με τη δική τους επιλογή σε αυτή τη ζωή. Ύψιστο κριτήριο της κρίσεως θα είναι η στάση και συμπεριφορά τους απέναντι στους συνανθρώπους τους. Η θετική ή η αρνητική στάση τους θα κρίνει τελικά αν θα είναι κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, ή θα είναι προορισμένοι να ριχτούν στην αιώνια κόλαση, όπου «εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ.24,51).
Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη Χριστού, κατά τη μεγάλη K ρίση. Αυτό είναι αποτυπωμένο κάλλιστα στην υπέροχη υμνωδία της ημέρας. Οι άγιοι υμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικότατα τροπάρια, τα οποία προτρέπουν τους πιστούς να συναισθανθούν την επερχόμενη βεβαία και φοβερή Κρίση. Σε ένα από αυτά ψάλλουμε: «Την φοβεράν της κτίσεως, και αρρήτου σου δόξης, ημέραν ενθυμούμενος, φρίττω, Κύριε, όλως και τρέμων φόβω κραυγάζω΄ Επί γης όταν έλθης, κρίναι, Χριστέ, τα σύμπαντα, ο Θεός μετά δόξης, τότε οικτρόν, από πάσης ρύσαί με τιμωρίας, εκ δεξιών σου, Δέσποτα, αξιώσας με στήναι».

πηγή:http://www.apostoliki-diakonia.gr

ΠΡΟΚΑΘΑΡΩΜΕΝ ΕΥΑΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΙ.....


Δοξαστικόν των Αίνων

"Προκαθάρωμεν ἑαυτούς, ἀδελφοί, τὴ βασιλίδι τῶν ἀρετῶν, ἰδοὺ γὰρ παραγέγονε, πλοῦτον ἡμῖν ἀγαθῶν κομίζουσα, τῶν παθῶν κατευνάζει τὰ οἰδήματα, καὶ τῷ Δεσπότῃ καταλλάττει τοὺς πταίσαντας, διὸ μέτ' εὐφροσύνης ταύτην ὑποδεξώμεθα, βοῶντες Χριστῷ τῷ Θεῷ· ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀκατακρίτους ἡμᾶς διαφύλαξον, δοξολογοῦντάς σε τὸν μόνον ἀναμάρτητον."



Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

"Πρακτικές συμβουλές -πρόληψη-για το έμφραγμα του μυοκαρδίου"

Με πλήρη επιτυχία στέφθηκε  η  ιατρική - ενημερωτική εκδήλωση με θέμα: « Πρακτικές συμβουλές –πρόληψη – για το έμφραγμα του μυοκαρδίου» που παρουσίασε ο   καρδιολόγος  κ. Κωνσταντίνος  Κανελλόπουλος, ιατρός στο «ΟΛΥΜΠΙΟΝ» θεραπευτήριο.
Μετά το τέλος της παρουσίασης ο ιατρός απάντησε στα ερωτήματα –απορίες των παρευρισκομένων.

Οι ιερείς και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου εκφράζουν τις ευχαριστίες τους στον φιλοξενούμενο ομιλητή, όσο και στους ενορίτες που έχουν αγκαλιάσει αυτήν την προσπάθεια.   







Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Η κοπή της Βασιλόπιτας των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας.

Η αίθουσα εκδηλώσεων του Ναού μας, για μια ακόμα φορά πλημμύρισε από τα ζεστά χαμόγελα των παιδιών μας, με αφορμή την κοπή της βασιλόπιτας. Αφού ο ιερεύς ευλόγησε  την βασιλόπιτα, τα παιδιά των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας,  παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς, τους οποίους διδάχτηκαν  από τις  δασκάλες χορού  κ. Καίτη Πανουτσοπούλου και κ. Ιωνάνθη Καπάτου.
 Επίσης έγινε αναφορά για το έθιμο της Βασιλόπιτας από τον Βασίλη Γεωργιόπουλος. 
Στην κιθάρα υπήρξε η Αδαμαντία Ντελή.
Το φλουρί βρήκαν από τα παιδιά του νηπιαγωγείου ο  Ανδρέας Μαρούδας και από τα παιδιά του Δημοτικού η Νικολέτα Μπαϊλού.
Ακολούθησε δεξίωση με νόστιμα εδέσματα που ετοίμασαν οι γονείς των παιδιών.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην «ψυχή»των κατηχητικών σχολείων της Ενορίας, την κ. Ζέτα Βαλή, βοηθούμενη από τον ακούραστο Χρήστο Βαλή. 


















ΤΙΤΛΟΙ ΤΈΛΟΥΣ

Νόμισμα
Μικρά    Ανδρέας Μαρούδας
Μεγάλα Νικολέτα Μπαϊλού.

Κιθάρα   
Αδαμαντία Ντελή.

Εθιμο Βασιλόπιτας
Διάβασε ο Βασίλης Γεωργιόπουλος.

Δασκάλα χορού στα μικρά    Ιωνάνθη Καπάτου.
Δασκάλα χορού στα Μεγάλα  Καίτη Πανουτσοπούλου

Μαγείρεψαν οι μητέρες των παιδιών.

Στο σερβίρισμα
Γιώτα Μπογονικολού
Βασιλική Γεωργιοπούλου
Μπαϊλού και η Θεοδώρα


Γκρίνια και ηχητικά
Χρήστος Βαλής


Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Βίος Μεγάλου Φωτίου

Απολυτίκιον Ιερού Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

Άγιος Φώτιος



Το θαύμα της αληθείας
Ο ιερός Φώτιος, υπήρξε στους χρόνους του το εκλεκτό σκεύος του Θεού. Ήταν δηλαδή ο κατ’ εξοχήν γνήσιος φορέας της Παραδόσεως και γι’ αυτό απέβη ο πιο φημισμένος και άρα ο πιο σπουδαίος θεολόγος της εποχής. Το φρόνημά του και η θεολογία του ήσαν έκφραση του είναι της Εκκλησίας και αποτέλεσμα του φωτισμού του αγίου Πνεύματος.
Το γεγονός τούτο, που δεν είναι όσο θα θέλαμε συχνό στην Εκκλησία, έστησε το Φώτιο στις καρδιές των πιστών όλων των αιώνων, τον έκαμε σύμβολο και φάρο της αληθείας.
Είναι ορθή, λοιπόν, η απόφαση της Εκκλησίας να εορτάζει τη μνήμη του (6 Φεβρουαρίου) με τρόπο εξαιρετικό, ιδιαίτερα τονισμένο.
Έτσι δημιουργείται η δυνατότης να συνειδητοποιήσουμε τις διαστάσεις, το βαθύ νόημα του εορτασμού.
Απόψε και αύριο τιμάμε ιερόν άνδρα της Εκκλησίας, τιμάμε άγιό μας, που διαφέρει από το μεγάλο νέφος των αγίων, των μαρτύρων και των οσίων. Οι τελευταίοι αγίασαν με το μαρτύριο, που θαύμασαν οι πιστοί της εποχής, με τον εξαιρετικά ενάρετο βίο, με τους ασκητικούς αγώνες και τις θεοπτίες τους. Όλ’  αυτά έγινα σημάδια που υπογράμμιζαν την αγιότητά τους, η οποία λειτουργούσε και λειτουργεί στο πνεύμα των πιστών σαν πρότυπο και σαν παρόρμηση, σαν υπόδειγμα και σαν απόδειξη της αληθείας μας.
Οι μάρτυρες και οι άγιοι στη νέα πνευματική πραγματικότητα, στην Εκκλησία δηλαδή, πήραν τη θέση του ήρωα και του προτύπου.
Και τούτο διότι αυτοί κατ’ εξοχήν ενσάρκωναν το ήθος της Εκκλησίας και θυσίασαν γι’ αυτήν τη ζωή τους. Ακόμα περισσότερο, οι άγιοι και οι μάρτυρες συχνά επισφράγιζαν και επισφραγίζουν με το θαύμα την ανωτερότητά τους σε σχέση προς τους άλλους ανθρώπους.
Σε όλες τις εποχές, σε όλους τους τόπους, η Εκκλησία γνώρισε και γνωρίζει άπειρα θαύματα, εκτός από το θαύμα των θαυμάτων, την απανταχού της γης μυριάκις επαναλαμβανόμενη θεία «Ευχαριστία» της. Τα θαύματα των αγίων της δείχνουν πόσο μικρός και μαζί πόσο μεγάλος είναι ο άνθρωπος. Έτσι το θαύμα, σαν κατάφωρη κατάλυση της φυσικής και πνευματικής πραγματικότητος, ζυμώθηκε με τη ζωή της Εκκλησίας και αποτελεί την συγκλονιστική απόδειξη της αγιότητος των αγίων της, τους οποίους επί αιώνες τώρα τιμά καθημερινά.
Ιδού όμως ότι απόψε και αύριο τιμάμε άγιο, που δε μας φέρνει στη μνήμη διωγμούς ρωμαίων και μαρτύριο. Τον ιερό Φώτιο δεν τον τιμάμε για τα πολλά του θαύματα. δεν ξέρουμε αν εθεράπευσε χωλούς και τυφλούς, αν παρηγόρησε τον ανθρώπινο πόνο, αν φανερώθηκε μετά την κοίμησή του σε πιστούς να συμβουλεύσει, να ενισχύσει, να δώσει θάρρος…
Κι ενώ αυτά αληθεύουν, ο Φώτιος και θαυμαστός και μεγάλος είναι. Άρα το θαύμα του βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αλήθεια που εξέφρασε στη θεολογία του, στους εκκλησιαστικούς αγώνες του. Δεν έχει θαυματουργικές εικόνες, αλλά έχει θαυματουργή αλήθεια στα έργα του.
Δεν συνήθισε ο πιστός να ζητά παρηγοριά στον άγιο Φώτιο, μα συνήθισε και πρέπει να συνηθίσει να ζητά αλήθεια. Το θαύμα του είναι η αλήθεια του. Αυτή αποτελεί τη μοναδικότητά του, το μεγαλείο του.
Το θαύμα της φανερώσεως της αληθείας, σε μία εποχή είναι θαύμα πιο τρανό από τα συνηθισμένα και προπαντός είναι δυσθεώρητο, πιο δυσνόητο. Οι ανέτοιμοι δεν το συλλαμβάνουν. Όσοι δεν έμαθαν να πονούν για την αλήθεια τουλάχιστον όσο πονούν για το σώμα τους δεν το νοιώθουν.
Και όμως η φανέρωση της αληθείας αποτελεί κατ’ εξοχή επέμβαση στου Θεού στον άνθρωπο. Το άγιον Πνεύμα με τι άκτιστες ενέργειες του διασπά το φράγμα της ανθρώπινης σχετικότητος, παραμερίζει το πέπλο της εγκοσμιότητος, και ικανώνει τον άνθρωπο να θεωρεί, να βιώνει την αλήθεια βαθύτερα, ευρύτερα κι έπειτα να εκφράζει τη φρικτή και θεία τούτη εμπειρία.
Αυτό ακριβώς είναι το θαύμα της αληθείας. Αυτό ακριβώς συνέβη και στον ιερό Φώτιο και γι’ αυτό τον τιμάμε απόψε, όπως η Εκκλησία τον τιμούσε στο παρελθόν και όπως θα τον τιμά εις το μέλλον όσο αυτή θ’ αποτελεί ιστορία.
Πόσο το θαύμα της αληθείας είναι σπουδαίο και πόσο ο διδάσκαλος εις τον οποίο τούτο συντελέσθηκε είναι μέγας, φαίνεται από τούτο το απλό: μπορεί κανείς να σωθεί κι ας μείνει σωματικά χωλός. δεν μπορεί όμως να σωθεί όταν χωλαίνει σοβαρά στην πίστη, όταν χάσει την αλήθεια, όταν δεν έχει την αλήθεια γνήσια, όταν αμφιβάλλει γι’ αυτήν. Κι αυτό διότι σωτηρία, θέωση, μακαριότητα σημαίνει μετοχή στην αλήθεια, στη θεία πραγματικότητα. Η κακοδοξία όμως είναι αυταπάτη, νομίζει πως έχει την αλήθεια, ενώ δεν έχει τίποτα και γι’ αυτό δεν οδηγεί στη σωτηρία.
Ο κατ’ εξοχήν διδάσκαλος της Εκκλησίας, ως γνήσιος εκφραστής της αληθείας, γίνεται συντελεστής της σωτηρίας των ανθρώπων, μετέχει στο έργο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία και γι’ αυτό είναι και θεωρείται άγιος, εκλεκτός, όπως ακριβώς ο άγιος Φώτιος, που έγινε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 858.
2. Ευρύτερη συνειδητοποίηση της φύσεως της Εκκλησίας.
Ο ιερός αυτός άνδρας έστησε το κακό της κακοδοξίας και η Ανατολική Εκκλησία με τους αγώνες και τη θεολογία του διαφύλαξε τη γνησιότητά της, που σοβαρά κινδύνευσε από τους επισκόπους της Ρώμης και τους θεολόγους των Φράγκων.
Οι πάπες της Ρώμης, εμβολιασμένοι από κοσμικές αντιλήψεις, νόθευαν το γεγονός και το θεσμό της Εκκλησίας. Και τη νοθεία τούτη, την εκκλησιολογική τους αρρώστια, δοκίμασαν με τον πάπα Νικόλαο (858-867) να την μεταφέρουν δυναμικά και στην Ανατολική Εκκλησία.
Όταν η Εκκλησία της Ρώμης ζητούσε πρωτείο εξουσίας, όταν απαιτούσε δικαιοδοσία σε άλλη πατριαρχική Εκκλησία, σήμαινε πως δε ζούσε γνήσια το γεγονός Εκκλησία, πως είχε τραυματίσει το ακήρατο μυστικό σώμα του Χριστού.
Η αντίδραση του Φωτίου, οι σθεναροί και θεολογημένοι αγώνες του, δικαιώθηκαν διότι αποτελούσαν προσπάθεια φανερώσεως της γνήσιας δομής της Εκκλησίας. Με αφορμή τις αντιεκκλησιαστικές αξιώσεις της Ρώμης  έδειχνε ο Φώτιος και υπογράμμιζε τη φύση της Εκκλησίας.
Το νόημα των αγώνων του δεν έγκειται μόνο στο ότι η νεοσύστατη Εκκλησία της Βουλγαρίας δεν υπήχθη τελικά στη Ρώμη και στο ότι φάνηκε πως ο πάπας δεν είχε δικαίωμα να επεμβαίνει εξουσιαστικά στο θέμα της Ανατολής, στα θέματα επομένως όλων των τοπικών Εκκλησιών. Το θεμελιώδες είναι ότι πήρε νέες διαστάσεις η θεολογία περί Εκκλησίας, η θεολογία που άρχισε με τον Ιγνάτιο το Θεοφόρο και τώρα ευρύνθηκε με το Φώτιο.


Πηγή: http://www.diakonima.gr/2014/02/06/%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Ο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας, αρωγός στο έργο της Εκκλησίας.


Μέσα σε ελάχιστο χρόνο μετά την ανάρτηση  ανακοινώσεως της Ιεράς Μητροπόλεως για την συλλογή νερού και τροφίμων μακράς διαρκείας, για τους αδελφούς μας στην Κεφαλλονιά που έχουν πληγεί από το σεισμό,     οι εθελοντές  της ενορίας μας, και ειδικότερα «Το δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Βραχνεϊκων» και « Πολιτιστική Δράση Δημοτικής ενότητας Βραχνεϊκων»  που απαρτίζονται κατά πλειοψηφία από νέους ανθρώπους και οι οποίοι συνεργάζονται μετά μεγάλης προθυμίας με τους υπευθύνους  ιερείς και τους συνεργάτες  (επιτρόπους και κυρίες του ενοριακού φιλοπτώχου ταμείου) της ενορίας , αλλά και όσους ασχολούνται θετικά με την νέα  μορφή επικοινωνίας όπως FB και BLOGS,    κοινοποιήθηκαν άμεσα, και το αποτέλεσμα είναι ορατό…..!


Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους όσους εμπιστεύονται και διακονούν την Εκκλησία του Θεού.







Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Απολυτίκιον Αγίου Συμεών του Δικαιου

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ


Ο Συμεών κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, που του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Η χαρμόσυνη αυτή πληροφορία τον εμψύχωνε ως τα βαθειά γεράματα του. Τέλος, ακριβώς σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, το Πνεύμα τον πληροφόρησε ότι έπρεπε να πάει στο Ιερό. Ετοιμάστηκε, λοιπόν, με νεανική ζωηρότητα, πήγε εκεί και στάθηκε στην πόρτα, γεμάτος ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Μέσα στην προσδοκία αυτή, φάνηκαν να έρχονται ο Ιωσήφ με την Παρθένο, που κρατούσε τον Ιησού. Ο Συμεών, πληροφορημένος από το Πνεύμα ότι το βρέφος αυτό είναι ο Χριστός, τρέχει και παίρνει τον Ιησού στην αγκαλιά του. Τον κρατάει ευλαβικά και, αφού καλά - καλά παρατήρησε το νήπιο και δέχθηκε όλη την ιλαρότητα της θείας μορφής του, ύψωσε το βλέμμα του επάνω και είπε ευχαριστώντας το Θεό: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη· ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ». Τώρα, δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν αυτόν που θα φέρει τη σωτηρία που ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι' αυτούς φως, που θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ.

Η Προφήτιδα Άννα ήταν θυγατέρα του Φανουήλ και καταγόταν από τη φυλή του Ασήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της, χωρίς να έλθει πλέον σε νέο γάμο. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν η προσευχή, η νηστεία, η ανάγνωση των Γραφών, η φιλανθρωπία και η συχνή παρουσία της στο Ιερό σ' όλες τις πρωινές και εσπερινές δεήσεις. Για τον τρόπο αυτό της ζωής της, το Άγιο Πνεύμα μετέδωσε στην Άννα το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, η καρδιά της Άννας υπερχάρηκε και σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και κατόπιν, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, διακήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας προς όλους, οι όποιοι ζούσαν περιμένοντας με ειλικρινή ευσέβεια τη λύτρωση του Ισραήλ.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Απολυτίκιον


" Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της
δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ
Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις, τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών,
χαριζόμενον ημίν, και την Ανάστασιν."