Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΝΘΟΥΝΤΩΝ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ.  



1.
σκόπευα νά σιωπήσω πέναντι τς κοσμιότητός σου μέ τήν σκέψη τι, μέ τήν ψυχή συμβαίνει τι καί μέ να μάτι πού πάσχει πό φλεγμονή. Ατό, δηλαδή τό μάτι καί τό πιό παλό πράγμα νά τό γγίσει ρεθίζεται. τσι ασθάνεται καί ψυχή πού χει τραυματιστε πό βαριά θλίψη, ταν πάει κανείς νά τς μιλήσει. Γιατί τά λόγια σο καί ν εναι παρηγορητικά ταν λέγονται τήν ρα πού ψυχή πάσχει καί γωνι, τίς φαίνονται πολύ νοχλητικά. πειδή μως σκέφθηκα τι τώρα χω νά κάνω μέ Χριστιανή κπαιδευμένη στά θεα πό πολύ καιρό καί πεπειραμένη στά νθρώπινα, νόμισα τι δέν θά ταν σωστό νά παραλείψω τό καθκον μου.

Γνωρίζω ποιά ε
ναι τά σπλάγχνα τν μητέρων καί διαίτερα ταν θυμηθ τούς δικούς σου καλούς καί μερους τρόπους πρός λους, λογαριάζω πόσο μεγάλος πρέπει νά εναι πόνος γιά τή συμφορά πού σ χει βρε τώρα. χασες γιό, τόν ποο, σον ζοσε, μακάριζαν λες ο μητέρες καί εχονταν τέτοιοι νά εναι καί ο δικοί τους γιοί. Καί ταν πέθανε, κλαψαν σάν νά εχε θάψει κάθε μία τόν δικό της. θάνατος κείνου πρξε πλγμα στίς δύο πατρίδες (ννοε καί το πατέρα καί τς μητέρας του), τήν δική μας καί τήν χώρα τν Κιλίκων. Μ κενον μαζί πεσε καί τό μέγα καί νδοξον γένος (σημ: σως τό πεθαμένο παιδί νά ταν μονάκριβο. τσι μέ τό θάνατό του ξεκληριζόταν γενιά τους), κατέρρευσε σάν νά μετακινήθηκε βάση του. συναπάντημα πονηρο δαίμονος! Πόσο τρομερό κακό κατώρθωσες νά προκαλέσεις! γ, πού ναγκάστηκες νά ποφέρεις να τέτοιο πάθος! Καί λιος σφαλς θά φριττε, ν εχε ασθηση μπροστά σ κενο τό σκυθρωπό θέαμα. Καί τί μπορε νά πε κανείς ξιο νά κφράζει σα το παγορεύει πελπισία τς ψυχς.

2.
λλά, πως διδαχθήκαμε πό τό Εαγγέλιο, τά σα μς συμβαίνουν δέν εναι ξω πό τή θεία Πρόνοια, γιατί οτε σπουργίτης δέν πέφτει χωρίς τό θέλημα το Πατέρα μας. στε ,τι χει συμβε γινε μέ τό θέλημα το Δημιουργο μας. Καί ποιός μπορε νά ντισταθε στό θέλημα το Θεο; ς δεχτομε λοιπόν τό συμβάν. Διότι μέ τήν δυσανασχέτηση οτε ατό πού χει γίνει διορθώνουμε καί πί πλέον καταστρέφουμε τούς αυτούς μας. ς μή κατηγορήσουμε τήν δίκαιη κρίση το Θεο, διότι εμαστε πολύ μαθες, γιά νά λέγχουμε τίς νέκφραστες κρίσεις Του. Τώρα Κύριος δοκιμάζει τήν γάπη σου σ κενον. Τώρα χεις τήν
ε
καιρία νά κερδίσεις μέ τήν πομονή σου τήν μερίδα τν Μαρτύρων. μητέρα τν Μακκαβαίων εδε τό θάνατο πτά παιδιν της καί δέν στέναξε, οτε χυσε σκοπα δάκρυα, λλά ν βλεπε τά παιδιά της νά φεύγουν πό ατή τή ζωή μέ σκληρά βασανιστήρια, εχε εχαριστιακά βιώματα πρός τό Θεό. Γι ατό καί κρίθηκε καί πό τό Θεό καί πό τούς νθρώπους τέλεια καί καταξιωμένη Χριστιανή. Μεγάλη συμφορά, τό μολογ καί γώ. Μεγάλοι μως καί ο μισθοί πού Κύριος χει τοιμάσει γιά σους κάνουν πομονή.
ταν γινες μητέρα καί εδες τό παιδί σου καί εχαριστοσες τό Θεό, γνώριζες πωσδήποτε τι εσαι θνητή καί τι θά γέννησες θνητό. Τί τό παράδοξον λοιπόν, πού θνητός πέθανε; Μήπως σέ στενοχωρε πού πέθανε πρόωρα; Δέν μπορομε νά ξέρουμε άν δέν ταν τώρα κατάλληλος καιρός νά φύγει. Γιατί μες δέν ξέρουμε τί συμφέρει τήν ψυχή μας οτε ρίζουμε προθεσμίες στήν νθρωπίνη ζωή. Στρέψε τά μάτια σου γύρω σ λο τόν κόσμο που κατοικες, καί θά κατανοήσεις τι λα σα βλέπουμε εναι θνητά καί τι πόκεινται λα στή φθορά. Κύτταξε πάνω στόν ορανό. Κάποτε καί ατός θά διαλυθε. Κύτταξε τόν λιο. Oτε καί ατός θά παραμείνει. Τά στέρια λα, τά ζα τς ξηρς καί τν δάτων, α ραιότητες τς γς, δια γ, λα εναι φθαρτά, λα μετά πό λίγο δέν θά πάρχουν.
ς εναι λοιπόν σκέψις λων ατν παρηγοριά γιά τι σο χει τώρα συμβε. Μή μετρς τή συμφορά στό βάθος της, γιατί τότε θά σο φανε φόρητη. ν μως τό συγκρίνεις μέ λα τά νθρώπινα, τότε θά βρες παρηγοριά. πάνω δέ πό λα χω νά σο π κενο τό σπουδαο: Λυπήσου τόν σύζυγόν σου. Νά παρηγορε νας τόν λλο. Μή κάμεις σκληρότερη τή συμφορά μέ τό νά σέ βλέπει νά καταστρέφεις πό τή στενοχώρια τόν αυτό σου. Καί μέ λίγα λόγια χω τή γνώμη τι δέν πάρχουν λόγια τέτοια πού νά μπορον νά χαρίσουν σ ατό τόν πόνο σας παρηγοριά. Πιστεύω τι ατή τή δοκιμασία θά τήν ξεπεράσετε μονάχα μέ τήν προσευχή.
Ε
χομαι λοιπόν διος Κύριος νά γγίξει τήν καρδιά σου μέ τήν νέκφραστη δύναμή Του καί νά νάψει μέ γαθούς λογισμούς τό φς στή ψυχή σου, στε νά βρες μέσα σου τήν παρηγοριά.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ


Ἦχος δ’.
Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀκέστωρ σοφώτατος, Ἱερομύστα Λουκᾶ, ζωγράφος πανάριστος, τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐδείχθης Ἀπόστολε, ἔγραψας μάκαρ, λόγους, διὰ πνεύματος θείου, ἔδωκας ἐννοῆσαι, συγκατάβασιν ἄκραν, Χριστοῦ τῆς παρουσίας, διὸ πρέσβευε σωθήναι ἠμᾶς.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου για την Romfea.gr



Δύο λόγια νοιώθω την ανάγκη να πω ξέροντας πως θα ενοχλήσουν πολλούς. Αφορμή τα όσα διαδρατίστηκαν με ένα άθλιο κινηματογραφικό έργο.
Μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα η αντικειμενική κριτική είχε αποφανθεί ότι πρόκειται για ένα έργο αμφιβόλου καλλιτεχνικής αξίας, για μια μετριότητα.
Η δεύτερη πληροφορία που είχαμε είναι ότι οι συντελεστές του, θα επεδίωκαν την σύγκρουση με την Εκκλησία για καθαρά διαφημιστικούς και εισπρακτικούς λόγους.
Ήδη κάποιοι γνωστοί, αγανακτισμένοι πάντα με τους άλλους και ποτέ με τον εαυτό τους, ρωτούσαν τι κάνει η Ιερά Σύνοδος.
Η Σύνοδος όντως απασχολήθηκε με το θέμα, το συζήτησε, είχε τις πληροφορίες για την επιδιωκόμενη σύγκρουση εκ μέρους των συντελεστών της ταινίας και αποφάσισε να αντιδράσει με σύνεση, χωρίς όμως να τους προσφέρει την επιδιωκόμενη ευκαιρία.
Πάντα όμως υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν μόνο τη γνώμη τους σωστή. Εκείνοι που πιστεύουν ότι κάθε άποψη διαφορετική από τη δική τους είναι προδοτική.
Λησμόνησαν ότι το καλό πρέπει να γίνεται καλά για να είναι καλό.
Τελικά οι θλιβεροί συντελεστές του έργου πέτυχαν στο στόχο τους.
Διαφημίστηκαν, παρουσιάστηκαν σαν θύματα οι πραγματικοί θύτες, παρουσίασαν σαν τέχνη, την χυδαιότητα του εσωτερικού τους κόσμου, τέθηκαν υπό την προστασία του γνωστού λόμπυ Τατσόπουλος-Ρεπούση και σία και έτσι πέτυχαν οι δήθεν υπερασπισταί του Χριστού να γίνουν οι καλύτεροι διαφημιστές μιας χυδαίας μετριότητας.
Να παρουσιαστεί σαν τέχνη το άτεχνο, σαν σημαντικό το ασήμαντο, να φανούν σαν σπουδαίοι οι μετριότητες, να παριστάνουν τους ηθο-ποιους οι φθορείς και διαφθορείς του ήθους και της αξιοπρέπειας, ανήγαγαν σε μεγέθη ασήμαντα τα θλιβερά ανθρωπάκια.
Ναι είμαι θυμωμένος με αυτούς τους ψευτο-ομολογητές και ψευτο-ήρωες.
Να τα πάρω όμως τα πράγματα με την σειρά.
Θά με ερωτήσετε: Δεν σε ενόχλησε αυτό το άθλιο έργο; Ασφαλώς και πολύ.
Όταν ξέρεις ποιός είναι ο Χριστός που αγαπάς και πιστεύεις και Τον διακονείς σε όλη σου τη ζωή ενοχλείσαι. Ενοχλείσαι από το κατάντημα των ανθρώπων, από την απίστευη διαστροφή της ψυχής τους, από τα θλιβερά απωθημένα και τις μειονεξίες τους.
Λυπάσαι για τη φτήνεια τους, που προσπαθούν να την πουλήσουν για τέχνη. Όμως ξέρεις: Ο Χριστός σου δεν έχει καμμία σχέση με το περιεχόμενο αυτού του έργου. Ότι ο Χριστός σου ΔΕΝ κινδυνεύει από τα θλιβερά αυτά ανθρωπάρια, από τα γυναικάρια και τα ανδρεικελα που ισχυρίζονται ότι κάνουν τέχνη.
Ο καθένας ο,τι έχει δίνει και όλοι αυτοί δείχνουν τι έχουν και ποιοί είναι. Δείχνουν μόνοι τους την ποιότητα τους και ρεζιλεύονται.
Αν οι θερμόαιμοι δεν τους είχαν διαφημίσει, θα είχαν περάσει απαρατήρητοι. Το μόνο που κατάφεραν η θλιβερή θιασάρχης και η παρέα της είναι να επιβεβαιώσουν την γνωστή προφητεία του Γέροντος Συμεώνος για τον Χριστό. «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον». Δυστυχώς γι’αυτούς κείται εις πτώσιν.
Το δεύτερο που περιμένω να με ρωτήσετε είναι: Μα δεν πρέπει να υπερασπίσουμε την πίστη μας, τον υβριζόμενο Χριστό μας; Ναι, αλλά πως;
Την μέθοδο που χρησιμοποίησαν οι «αγωνιστές» την έχει αποδοκιμάσει ο ίδιος ο Κύριος μας.
Είναι η μέθοδος του Πέτρου που πήγε να υπερασπισθεί το Χριστό με ένα μαχαίρι. Το ίδιο λοιπόν κάνουν και οι σημερινοί που είναι ικανοί να καταστρέψουν, να κτυπήσουν και πιθανώς να λυντσάρουν τους υβριστές στο όνομα της πίστης.
Τι θλιβερό. Αλλά και πόσο επίκαιρο. Ο Χριστός αποδοκιμάζει τη μέθοδο τους. Θα μπορούσε ο Χριστός να υπερασπισθεί τον εαυτό Του μόνος Του.
Με τις λεγεώνες των Αγγέλων Του. Θα μπορούσε να ρίξει φωτιά και να τους κάψει. Αμφιβάλλετε; Δεν είναι όμως αυτό το πνεύμα Του.
Ο Χριστός δεν κινδυνεύει από τα θλιβερά αυτά ανθρωπάρια. Δεν κινδυνεύει από την αναισχυντία των άθεων και των διεφθαρμένων.
Η Πίστη κινδυνεύει από την αμετανοησία των χριστιανών, από την απουσία αγιασμού και αρώματος χάριτος σ’ αυτούς που θέλουν να λέγονται πιστοί.
Κινδυνεύει από την εκκοσμίκευση της πνευματικής ζωής των χριστιανών που αντικατέστησαν τον αγιασμό και το μαρτύριο για την πίστη, αυτή είναι η πνευματική αντίσταση, με το λυντσάρισμα των απίστων.
Δεν θυμίζει αυτό κάτι από Ιερά Εξέταση και μουσουλμανισμό η κάνω λάθος; Αφήσαμε τα βαρύτερα του νόμου και κυνηγάμε τα εντυπωσιακά και τα εύκολα.
Η απάντηση στη βλασφημία και τον χλευασμό της πίστης είναι η αναπλήρωση της πτώσεως των ταλαίπωρων χλευαστών με το περίσσευμα της δικής αγάπης και του δικού μας αγιασμού.
Θέλω όμως να πω και δυό λόγια και στους «επαγγελματίες» υπερασπιστές κάθε χυδαιότητας στο όνομα της τέχνης.
Με τέτοιους υπερασπιστές δεν μεταποιείται η χυδαιότητα, αδικείται η τέχνη, αλλά και αποκαλύπτεται η πνευματική πτωχεία των δήθεν προοδευτικών.
Η ταύτιση της χυδαιότητας με την τέχνη δεν τιμά αυτούς που το επιχειρούν. Ελευθερία του λόγου είναι και η βλασφημία και η αισχρολογία και η ρυπαρότητα.
Είτε όμως μας αρέσει είτε όχι η γλώσσα πάντα λαλεί από το περίσσευμα της καρδιάς και έτσι οι άνθρωποι δεν δείχνουν την ανύπαρκτη ελευθερία τους, αλλά την θλιβερή ποιότητα και το περιεχόμενο της καρδιάς τους και αυτορεζιλεύονται πέρα από τους τίτλους και τους τύπους τους.
Κανένα επιχείρημα δεν αποκτά ουσία και αλήθεια κρυπτόμενο πίσω από το βαρύγδουπο τίτλο του Πανεπιστημιακού Καθηγητή σε μια εποχή που μια τέτοια εκλογή επιτυγχάνεται με την υποστήριξη συντεχνιών ποικίλης μορφής, πολύ περισσότερο όταν κάποιοι αληθινά ικανοί απερρίφθησαν γιατί δεν ανήκαν στην «ομάδα», γιατί τους απέρριψε ο ιδεολογικός Προκρούστης.
Η χυδαιότητα και η αισχρότητα ούτε τέχνη είναι, ούτε πολιτισμός.
Άφησα τελευταία τη «Χρυσή Αυγή» που στην πραγματικότητα είναι «μαύρη νύκτα».
Είναι θλιβερό ότι κάποιοι «χριστιανοί αγωνιστές» ταυτίστηκαν με τη χρυσή αυγή για να υπερασπιστούν τον Χριστό.
Τον Χριστό που η «χρυσή αυγή» τον διώκει, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών.
Ξεχάσατε αγαπητοί μου χριστιανοί το λόγο του Χριστού «εφόσον εποιήσατε, ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε;»
Δεν είναι ο άνθρωπος εικόνα του Χριστού όποιος και εάν είναι; Δεν είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας, ελάχιστος αδελφός του Χριστού;
Δεν είναι ο «πλησίον» της Παραβολής του Καλού Σαμαρείτη; Σύμφωνα λοιπόν με την χρυσαυγίτικη αντίληψη θα έπρεπε ο Σαμαρείτης βλέποντας τον πληγωμένο Ιουδαίο να τον πετάξει στα σκουπίδια, τότε θα ήταν «καλός».
Κάθε εναγκαλισμός και χάϊδεμα χριστιανού η πολύ περισσότερο ιερωμένου προς την Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης.
Κανείς δεν μπορεί να παίζει «εν ου παικτοίς». Ο λόγος του Θεού έχει απόλυτο και αιώνιο κύρος.
Είναι άλλο το θέμα των προσφύγων και των προβλημάτων που μια ανίκανη πολιτική ηγεσία άφησε να δημιουργηθούν και άλλο η απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου.
Δεν θα ακυρώσουμε την αλήθεια του Θεού για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Αντιθέτως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν γιατί την αλήθεια του Θεού την αντικαταστήσαμε με την αλαζονεία μας και την επιπολαιότητα μας.
Στώμεν λοιπόν καλώς! Στώμεν μετά φόβου! Η άκρη του κουβαριού είναι του Χριστού το θέλημα και όχι οι αυθαιρεσίες και οι εξυπνάδες των ανθρώπων!

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ





Ο Λουκιανός γεννήθηκε το 235 στα Σαμόσατα της Μικράς Ασίας.
Mεγάλωσε στην πόλη της Έδεσσας Μικράς Ασίας και πήρε την αρχική μόρφωση στη σχολή του Μακάριου. Ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας.
 Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής. Γνώστης  της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Eπί διωγμών Μαξιμίνου συνελήφθη και εστάλη στη Νικομήδεια. Η μνήμη του τιμάται την 15 Οκτωβρίου







Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνῶσιν ἔνθεον, ἐταμιεύσω, καὶ τῆς πίστεως τὸν λόγον ἐτράνωσας, ὅθεν Μαρτύρων ἀλείπτης γενόμενος, Λουκιανὲ ἐν ἀθλήσει ἠρίστευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

 




«..Ο Απόστολος Παύλος καλεί τον συνεργάτη του Τίτο, όταν ασκεί πνευματικό και ποιμαντικό έργο, να είναι συνεπής και έντιμος στα καθήκοντά του. Όταν ομιλεί, τα λόγια του να είναι αξιόπιστα και αληθινά και να το επιβεβαιώνει με τις προσωπικές του πράξεις. Ο κήρυκας δεν κρίνεται από την ορθότητα των λόγων του, από την ορθοδοξία, αλλά από την αγιότητα των πράξεών του και των ενεργειών του, από την ορθό- πραξία. Ο καλό ποιμένας καλείται να « προΐσταται καλών έργων», έργων αγάπης, ευποιίας και φιλανθρωπίας. Τα σαπρά και φαύλα έργα δεν ανήκουν σε αυτόν…»   

Πηγή: από το βιβλίο Κήρυγμα και Θεολογία του καθηγητού Γ.Πατρώνου