Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ  2 5 2 η
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός
τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα

 τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν


δελφοί μου καί παιδιά μου,
«Χριστός γεννται δοξάσατε.
Χριστός ξ ορανν παντήσατε.
Χριστός πί γς, ψώθητε!
Μέ εφροσύνη ερός μνογράφος καλε σήμερα τό νθρώπινο γένος, νά ψωθ πό τή γ, νά λευθερωθ πό τά φθαρτά, τά ψεύτικα, τά γήινα καί πρόσκαιρα καί νά πανηγυρίσ μαζί μέ τούς γγέλους γιά τήν σωτηρία καί τή λύτρωση.
πόθος αώνων καί γενεν γιά τήν ξοδο το νθρώπου πό τήν πόγνωση καί τήν δύνη τς μαρτίας καί βαθειά καί ναγώνια, μαρτυρική ναζήτηση γιά τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία, παρεβίασαν το Ορανο τίς πύλες καί γάπη σαρκώθηκε. Θεός «λθεν πί γς καί τος νθρώποις συνανεστράφη».                                                                                                                       Μέ τήν νανθρώπηση το Θεο, γνώρισαν ορανός καί γ «τό πάντων καινν, καινότατον θαμα, τό μόνον καινόν πό τόν λιον, δι’ ο πειρος το Θεο  μφανίζεται δύναμις», (γιος ωάννης Δαμασκηνός).Εδαν τόν σαρκο, τόν ναρχο καί  αώνιο Θεό νά σαρκοται, νά εσέρχεται στόν χρόνο, νά κενοται, νά δειάζ δηλαδή,  γιά νά κερδίσ νθρωπος τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του.                                                                     
Τοτο τό μέγα θαμα, «ρμηνεσαι γλσσα ο δύναται». κατανόηση τς οσίας το ρου «κένωσις Θεο» εναι πόθεση σωτερικο φωτισμο, εναι θέμα πίστεως, πολύτου παραδοχς, τι οράνιος Πατήρ προκειμένου νά σώσ τό πλσμα Του, φτασε στήν σχατη ταπείνωση, στήν κρα σμίκρυνση, στό δειασμα τς θείας μεγαλοπρέπειας, το θείου μεγαλείου, στε ξουθενωμένος νθρωπος, τεθανατωμένος, νά ξαναζήσ, νά βρ τήν πωλεσθεσα δόξα καί τή χαμένη πατρίδα. «Γίνεται νθρωπος Θεός, να Θεόν τόν δάμ περγάσηται».[1
Μετέχομε μως, δελφοί μας σ’ατή τήν κένωση το Θεο κάθε φορά πού γιορτάζουμε Χριστούγεννα, λλά καί κάθε μέρα μένομε νυποψίαστοι καί μέσα πό στείρους ορτασμούς, χωρίς πνευματικό ντίκρυσμα, χωρίς οσιαστικό βάθος καί χωρίς τήν «καλήν λλοίωσιν», προσπαθομε νά διασκεδάσουμε τά διέξοδα τς ζως μας, ποία πλέον μέσα στό σύγχρονο γίγνεσθαι χει μετατραπε σέ κόλαση;
Δυστυχς, εκολα διαπιστώνουμε μιά μονομέρεια στούς ορτασμούς. λικότητα καί πεζότητα τς ζως γκαλιάζουν τόν λον νθρωπο, ποος, κατά τόν γιο Γρηγόριο Νύσσης, νδιαφέρεται, «Διά τάς τρυφάς καί τάς δόξας καί τάς φημέρους τιμάς καί τάς κυμόρους τς σαρκός πληροφορίας....»[2] καί γαπ «τήν δονήν καί γαστριμαργίαν καί πληστίαν καί τά μοια...»[3]. Μέσα πό τά φτα, τό καταναλωτικό πνεμα, τήν χλιδή τν δυναμένων νά σπαταλον κριτα τά λικά γαθά, τήν πλήρη κκοσμίκευση, τό χαλίνωτο τς προσκαίρου πολαύσεως καί τς τρυφς το παρόντος βίου, φαίνεται τό κενό τς ψυχς καί λλειψη βάθους, φο πίσω π’λα ατά δέν ζε λπίδα, δέν νοηματοδοτεται ζωή, δέν πάρχει προοπτική τς αωνιότητος γιά τήν ποία εναι πλασμένος νθρωπος, δέν μένει χρος γιά τόν λλο, δέν χει θέση Θεός.
Καί μως τό Μυστήριο συνεχίζεται. κενος πιμένει. Κενοται συνεχς. γάπη δέν μπορε νά πράξ διαφορετικά. νθυμεσθε δελφοί μου, τί λέγει γιος ωάννης Θεολόγος; « Θεός γάπη στί».[4]  Κύριος μας, ρχεται συνεχς. λθε καί φέτος. Κενοται καί σήμερα, μέσα σέ να κόσμο τυφλωμένο πό τήν γωπάθεια, τήν περηφάνεια, τή δαιμονική μοναξιά∙ να κόσμο πού βιώνει τραγικά τήν παρξιακή του κρίση παγκοσμίως, λλά καί στή χώρα μας. Σέ μιά ποχή οκονομικν διεξόδων, τά ποα δημιούργησε λατρεία τς λης. Σέ μιά ποχή πανθρωπις, τήν ποία κατεσκεύασε θεοποίηση το νθρώπου καί σπλαχνη καρδιά. Σέ μιά ποχή βίας, πολέμων καί δικίας, τά ποα τροφοδότησε λλειψη γάπης καί τό σαρκικό φρόνημα, βοσκηματώδης βίος, πως λένε ο Πατέρες τς γίας μας κκλησίας.
Τό Μυστήριο τς κρας οκονομίας καί συγκαταβάσεως το Θεο παναλαμβάνεται.
               Γιά νά ξεπεράσωμε τήν δύνη καί τή θλίψη, τήν πελπισία καί τή φθορά.                                                                        Γιά νά ποκτήσ νόημα ζωή μας, ποία πνίγεται μέσα στόν κεανό το πείρου χάους.   Γιά νά κατανοήσωμε, τι δέν εναι νθρωπος να λογικό καλάμι ριζωμένο στό βορκο τς γς, λλά τό πάγκαλο το Θεο πλσμα γιά χάρη το ποίου, « Δεσπότης πάντων, φάνη πί γς ταπεινός νθρωπος  καί τό Αμα  Ατο πέρ το νθρώπου ξέχεε.                      Γιά νά μπορέσωμε νά γαπήσωμε τόν δελφό μας, ποιος καί ν εναι, διακρίτως φυλς, γλώσσης καί κοινωνικς τάξεως, περνικώντας  τά γωιστικά καί ρατσιστικά σύνδρομα πού μς χουν γκλωβίσει στά τείχη το θανάτου.                                                                           Γιά νά ντιληφθομε, τι ο ποιεσδήποτε «κρίσεις» ντιμετωπίζονται μέ τήν γάπη πού θυσιαστικά προσφέρεται, στε μέσα πό ατήν τήν προσφορά, νά τενίσ ψυχή τόν ορανό. Γιά νά κοινωνήσωμε, συντελόντι επεν, μέ τό Θεό, νά γίνωμε δηλαδή, μαιμοι καί σύσσωμοι Ατο, «κατά χάριν Θεοί».                                                                                                       δελφοί μου, ς κάνωμε σήμερα, Χριστούγεννα καί κάτι κόμα. ς φήσωμε τόν νο μας νά βρεθ κοντά στούς δελφούς μας τς Μέσης νατολς, πού φίστανται πολλάς βασάνους καί ποικίλα μαρτύρια γιά τήν γάπη το Σαρκωθέντος Κυρίου μας.                                                   ς σκεφθομε, διαιτέρως σήμερα, λους τούς δελφούς μας, χριστιανούς μή, θύματα βίας, πολέμου καί τρομοκρατίας, τούς ξεριζωμένους, τούς πρόσφυγες, τούς κατατρεγμένους πού θαλασσοδέρνονται γιά νά δον (ν δον) καλύτερες μέρες. θρνος τους καί κλαυθμός τους εναι μάχαιρα κατά τς, δθεν, πολιτισμένης νθρωπότητος, ποία ξέλαβε τόν νθρωπο, ς ριθμό καί χι ς πρόσωπο, ς ναλώσιμο λικό καί χι ς εκόνα Θεο.             Τά γεγονότα πού διαδραματίζονται στόν πλανήτη μας πλέον καί ο εκόνες πού καθημερινς κάνουν τόν γύρο το κόσμου δείχνουν περίτρανα τόν ετελισμό τς ζως καί τό στατο μις πορείας χωρίς Θεό.                                                                                                                           λα ατά ξαιρέτως σήμερα, μέρα τν Χριστουγέννων, θέτουν λους μας πρό τν πνευματικν καί λλων εθυνν μας καί μς ποχρεώνουν τολάχιστον σέ θερμή προσευχή γιά μετάνοια καί σωτηρία το κόσμου.                                                                                         δελφοί μου, ς ορτάσωμε, τήν λαμπρά μέρα καί ορτή τς το Θεού πιφανείας, πνευματικά καί χι κοσμικά. Οράνια καί χι γήινα. ς πανηγυρίσωμε μαζί μέ τούς γγέλους καί τούς γίους, γιά το Θεο «τήν φιλάνθρωπον κένωσιν» καί ς κούσωμε ν εφροσύν τήν χαρμόσυνη μνωδία, ποία τήν Θεολογία τς κκλησίας «ν σμασι πρός σωτηρίαν προσφέρει» καί ς τήν κάνωμε πόθεση ζως.                                                                            «Χριστός γεννται δοξάσατε.                                                                                               Χριστός ξ ορανν παντήσατε.                                                                                                Χριστός πί γς, ψώθητε                                                                                                                σατε τ Κυρί πσα γ,                                                                                                        καί ν εφροσύν νυμνήσατε λαοί,                                                                                               τι δεδόξασται».
Σς σπάζομαι μέ γάπη πατρική.
Χρόνια πολλά καί ελογημένα.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015 


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ



[1] Θεοτοκίον Βαρ. χου
[2] Γρηγόριος Νύσσης, Ες τήν προσευχήν, 5, PG 44, 1184B
[3] Το δίου, Λόγος ες τούς κοιμηθέντας, PG 46, 532C
[4] Α΄ ω. 4,8.