Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ



Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου ως δεξαμένην τον λόγον σου δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισες την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.







Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ





Οι ιερείς και τα Μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου, εύχονται σε όλους ο νέος χρόνος να χαρίζει υγεία και προκοπή βίου και πίστεως.



Χρόνια πολλά!


Καλή κι ευλογημένη πρωτοχρονιά!

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ





                           "Ας παρακαλέσωμεν τον γεννηθέντα Δεσπότην και την αυτόν γεννήσασαν Θεοτόκον Μαρίαν, να μας αξιώσουν να περάσωμεν τα ημέρας ταύτας, τας καλουμένας Δωδεκαήμερον, με ευταξίαν και σεμνότητα, με σωφροσύνην και χρηστοήθειαν, με ελεημοσύνην και φιλοπτωχίαν,  και με κάθε άλλην αγαθοεργίαν και αρετήν, καθώς πρέπει εις τους χριστιανούς"  (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)













Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

π. Μιχαήλ Καρδαμάκης
1932-2008


" Η ενώδυνη γνώση μου απο τη μακρόχρονη εμπειρία μου, είναι ότι ένας χριστιανός Ιερέας, και όχι ένας σπουδαίος εφημέριος, ζεί την κορυφαία στιγμή της Ιερωσύνης του όχι στο αποκορύφωμα της ιστορική δραστηριότητάς του, αλλά τότε πού, σύμφωνα με τα συναξάρια της Εκκλησίας μας, το αίμα του, απο το κατά Χριστόν μαρτύριό του αναμειγνύεται με το αίμα του Χριστού.
Γιατί αίμα δίνουμε όταν στην άσκηση της Ιερωσύνης μας δεν εμπαίζουμε και δεν φλυαρούμε, αλλά υποφέρουμε και αγαπούμε. Αγαπούμε τον Χριστό και την επιφάνεια του Χριστού στο πρόσωπο κάθε πιστού.
Όταν συμμετέχουμε και συνεργούμε στην παρατεινόμενη κτίση της Εκκλησίας, στην πραγματοποίησή της σε μιά ενοριακή Κοινότητα. Όταν ακριβώς ιερατεύουμε και προφητεύουμε, δηλαδή μαρτυρούμε και θυσιαζόμαστε, απόστολοι μιας βασιλική και σταυρική αρχοντιάς, που όλη η δόξα και η μεγαλειότητά της είναι να ταπεινώνεται και να αγαπά" . (πηγή: http://patrokosmas1063fm.blogspot.com/2010/03/blog-post_8505.html )

ΙΕΡΟΚΑΤΑΚΡΙΣΗ

...Έρχονται στιγμές που η ψυχή του κληρικού μοιάζει σαν το κλυδωνιζόμενο καράβι. Από παντού στιγματίζεται, και από φίλους και από εχθρούς και από τους δικούς του και από ξένους και ακόμα από τους θεωρούμενους "πνευματικούς ανθρώπους"....Χαρακτηριστικός ο λόγος του Αγίου Εφραίμ του Σύρου: " Τίμα τους ιερείς με προσήλωση ως καλούς οικονόμους. Απόδωσε την οφειλόμενη τιμή στο λειτούργημά τους και μην ερευνάς τις πράξεις τους. Όσον αφορά το λειτουργικό, ο ιερεύς είναι ένας άγγελος, όσον αφορά τις πράξεις του, είναι ένας άνθρωπος. Με το έλεος του Θεού έχει γίνει ένας μεσίτης ανάμεσα στον Θεό και στόν άνθρωπο" . Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: " ο τιμών τον ιερέα, και τον Θεόν τιμήσει, ο δε μαθών του ιερέως καταφρονείν, οδώ προβαίνων και εις τον Θεόν υβρίσει ποτέ" δηλαδή: " αυτός που τιμά τον ιερέα θα τιμήσει και το Θεό, αυτός που έμαθε να καταφρονεί τον ιερέα με το πέρασμα του χρόνου θα υβρίσει και το Θεό". Και συμπληρώνει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος με την εξής μαρτυρία: " Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετανόησε. Και αυτόν που εγώ κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον θεωρούσε αγνό, διότι με τη μετάνοιά του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει". Αμήν (πηγή: Ποιμένες και Ποιμενόμενοι, Αρχιμ. Μακάριου Γρινιεζάκη)  

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

" Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν είναι κάτι έξω από εμάς, έξω από το πλήρωμά της, τη στιγμή μάλιστα που η λειτουργική  σύναξη φανερώνει την Εκκλησία σε όλη τη δύναμη, την αγιότητα και την πληρότητά της. Τό πλήρωμα της Εκκλησίας δεν συνιστά απλώς τό "άθροισμα" των αμαρτωλών και αναξίων ανθρώπων που εκκλησίάζεται, αλλά το σώμα του Χριστού. Με τη συνείδηση αυτή πηγαίνει κανείς στην Εκκλησία, στη σύναξη των πιστών, για να είναι αυτό που έγινε κατά την ημέρα του βαπτίσματός του - μέλος του σώματος του Χριστού. Έτσι πληρούται η αποστολή του ως πιστού μέλους της Εκκλησίας. Έτσι φαίνεται και η διαφορά που υπάρχει μεταξύ του εκλεκτού λαού του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης και του εκλεκτού λαού του Θεού της Καινής Διαθήκης. Στην πρώτη περίπτωση η εκλογή σφραγίσθηκε με το αίμα των ζώων. Στη δεύτερη περίπτωση ο εκλεκτός λαός αγιάσθηκε με το αίμα του Χριστού " εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι" . (Παναγιώτη  Ι. Σκαλτσή. Λειτουργικές Μελέτες ΙΙ, Εκδ΄Π. Πουρνάρα, Θεσ/νίκη 2009, σελ. 85-86)

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

15αύγουστος στο Βραχνί...φωτογραφικά στιγμιότυπα!

Γεώργιος Καλύβας και Ιωάννης Σταματακόπουλος (Εκκλησιαστικοί Επίτροποι)
Νίκη Καλύβα και Ανθή Κανελλοπούλου (δίνουν πνοή στο ΝΑΟ)
πρώην Διδακτήριο Βραχνιού, τώρα ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
τα εγκαίνια του οποίου έγιναν στιν 15 Αυγουστου 2010.
Εσωτερικό του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοδώρων
π. Αγγελής Κοζιώρης και μοναχός Γερμανός
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ ΒΡΑΧΝΙΟΥ

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

ΒΡΑΧΝΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ....ιστορία του πρ. διδακτηρίου

το ανακαινισμένο πλέον Διδακτήριο

"...Πρώτος επίσκοπος από το Βραχνί εμφανίζεται ο αοίδιμος ΓΑΛΑΚΤΥΩΝ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ εκ του Μεγάλου Σπηλαίου προβληθείς, ως και οι επόμενοι επίσκοποι Βραχναίοι. Ούτος ανεδείχθη εις το επισκοπικόν θρόνον Ριμνίκου Βλαχίας κατ΄ άρχάς και μετέπειτα Βουκουρεστίου Μητροπολίτης εγένετο. Είχεν μεγάλην περιουσίαν, την οποίαν εκληρονόμισεν ο ανεψιός του ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΠΑΠΑΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ή ΧΡΟΝΙΔΗΣ, επίσκολος Ευδοξιάδος Κραϊόβης της Βλαχίας. Ο αοίδιμος Χρονίδης προσέφερεν μεγάλην υπηρεσίαν εις το Βραχνί, διότι εδώρησε το 1860 το Διδακτήριον με κληροδότημα κατασφαλίσας την λειτουργίαν του....." (πηγή: "Το Βραχνί των καλαβρύτων (απ΄ αρχαιοτάτης εποχής μέχρι σήμερον)" ,σελ. 81,  Δημητρίου Ι. Τσιλλύρα, Πάτραι 1966)


Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ





"Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον,

καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα,

τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν,

ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν,

ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας - Ομιλία στην Θεία Μεταμόρφωση





 
" Αὐτοί πού καλά γνωρίζουν νά ἀγωνίζονται γιά ἕνα βραβεῖο κατά τούς ἀθλητικούς ἀγῶνες, εὐχαριστιοῦνται ἀπό τά χειροκροτήματα τῶν θεατῶν καί μέ τῶν ἐπάθλων τήν ἐλπίδα ἔντονα παρακινοῦνται πρός τήν νίκη, πού ἁρμόζει σ᾽ αὐτά. Ἀσφαλῶς ὅμως καί ὅσοι ἔχουν σφοδρή ἐπιθυμία νά ἐπιτύχουν τά θεῖα χαρίσματα καί διψοῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἐλπίδας πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἁγίους, ἀφενός ἀναλαμβάνουν μετά χαρᾶς τούς ἀγῶνες χάριν τῆς εὐσέβειας πρός τόν Χριστό. Ἀφετέρου τήν τιμημένη καί ἔνδοξη ζωή κατορθώνουν ὄχι μέ τό νά προτιμοῦν τήν τεμπελιά, πού εἶναι στερημένη ἀπό μισθό, οὔτε βέβαια ἀγαπώντας τήν ἄνανδρη δειλία, ἀλλά πιό πολύ κινούμενοι μέ ἀνδρεία ἐναντίον κάθε πειρασμοῦ καί συνεπῶς μέ τό νά κρίνουν σχεδόν ὡς ἀνάξεις λόγου τίς ἐπιθέσεις πού προέρχονται ἀπό τούς διωγμούς. Ἔτσι θεωροῦν πλοῦτο τό νά ὑποστοῦν παθήματα γιά χάρη Του. Διότι ἀνακαλοῦν στήν μνήμη τους τόν μακάριο Παῦλο, πού ἔγραφε ὅτι δέν ἔχουν ἀξία τά παθήματα τῆς ἐδῶ ζωῆς ἐμπρός στήν δόξα πού πρόκειται νά φανερωθεῖ σ᾽ ἐμᾶς.



Πρόσεχε, λοιπόν, οἰκονομία ἐξαίρετη πού χρησιμοποιεῖ καί τώρα ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, πρός ὠφέλειαν καί οἰκοδομή τῶν ἁγίων ἀποστόλων. Εἶπε σ᾽ αὐτούς: «Ἄν κανείς θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί ἄς σηκώσει τόν δικό του σταυρό καί ἄς μέ ἀκολουθεῖ. Διότι αὐτός πού θέλει νά σώσει τήν ζωή του θά τήν χάσει· αὐτός ὅμως πού θά χάσει τήν ζωή του γιά χάρη μου, θά τήν βρεῖ» (Ματθ. 16, 24-25). Σωτήριο βέβαια τό παράγγελμα καί ταιριαστό σέ ἁγίους. Καί γίνεται τοῦτο πρόξενος τῆς δόξας, γιά τήν ὁποία κάναμε λόγο παραπάνω, καί τήν χαρά γιά ὅ,τι θά γευθεῖ στό τέλος ὁ ἄνθρωπος δημιουργεῖ ἐντός του. Διότι τό νά ἐπιλέξει κανείς τά πάθη γιά τόν Χριστό δέν μένει χωρίς ἀμοιβή, ἀλλά μᾶλλον προσπορίζει ὡς διαρκές καί ἀναφαίρετο ἀπόκτημα τήν μετοχή στήν αἰώνια ζωή καί δόξα.


Ὡστόσο, ἐπειδή ἀκόμη δέν εἶχαν τήν ἐξ ὕψους δύναμη οἱ μαθητές, φυσικό ἦταν νά πέσουν ἴσως κάπου θύματα ἀνθρώπινης ἀσθένειας, ὁπότε νά βάλουν μέ τόν νοῦ τους καί νά ποῦν μέσα τους: πῶς μπορεῖ νά ἀπαρνηθεῖ κάποιος τόν ἑαυτό του; Ἤ πῶς γίνεται, ἀφοῦ χάσει κάποιος τήν ζωή του, νά τήν βρεῖ πάλι; Καί ποιό γιά ὅσους τοῦτο πάθουν τό ἰσάξιο θά εἶναι βραβεῖο; Ἤ, ἐπίσης, τί λογῆς χαρισμάτων θά εἶναι μέτοχος; Γιά νά τούς ἀφήσει, λοιπόν, μακρυά ἀπό τέτοιες σκέψεις καί τέτοιους λόγους καί, ὅπως μέ τήν κατεργασία κανείς ἀλλάζει τό σχῆμα στά μέταλλα, νά τούς ἀναμορφώσει γενναίους, κάμνοντας νά γεννηθεῖ μέσα τους ἡ ἐπιθυμία τῆς ὡραίας αὐτῆς δόξας, «Λέγω σέ σᾶς», λέει, «εἶναι κάποιοι ἀπ᾽ αὐτούς πού βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέν θά γευθοῦν θάνατο, ἕως ὅτου δοῦν τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ματθ. 16, 28). Μήπως τόσο πολύ θά ἐκταθεῖ γι᾽ αὐτούς τό ὅριο τῆς ζωῆς τους, ὥστε σ᾽ ἐκεῖνα νά φτάσουν τά χρόνια, ὕστερα ἀπό τά ὁποῖα, στήν συντέλεια τοῦ αἰῶνος, θά κατεβεῖ ἀπ᾽ τούς οὐρανούς καί θά ἀποκαταστήσει τούς ἁγίους στήν ἑτοιμασμένη γιά χάρη τους βασιλεία; Βέβαια καί μέχρι τοῦτο μποροῦσε νά φτάσει ἡ δύναμή του. Διότι ὅλα μπορεῖ καί τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατο ἤ ἀκατόρθωτο γιά τήν ἄκρα παντοδυναμία τοῦ νεύματός Του. Βασιλεία ὅμως λέει τήν ἴδια τήν θέα τῆς δόξας, πού μέσα της καί ὁ ἴδιος θά ἐμφανιστεῖ ἐκεῖνο τόν καιρό, ὅταν θά λάμψει πάνω ἀπ᾽ ὅσους βρίσκονται στήν γῆ. Διότι θά ἔρθει μέσα στήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ὄχι φυσικά μέ τήν εὐτέλεια πού χαρακτηρίζει ἐμᾶς.


Πῶς, λοιπόν, ἤθελε νά καταστήσει θεατές τοῦ θαύματος αὐτούς πού δέχθηκαν τήν ὑπόσχεση; Ἀνεβαίνει στό ὄρος ἔχοντας τρεῖς ἀπ᾽ αὐτούς, τούς ὁποίους ἐπέλεξε. Ἔπειτα μεταβάλλεται σέ μιά ἀσυνήθιστη καί στόν Θεό ταιριαστή λαμπρότητα, ἔτσι πού καί ὁ ρουχισμός Του, καθώς δέχεται τό φῶς, νά δίνει τήν ἐντύπωση τοῦ ἄκρως φωτεινοῦ. Μετά ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, πού μόλις εἶχαν ἔρθει καί στάθηκαν γύρω ἀπ᾽ τόν Ἰησοῦ, συζητοῦσαν γιά τήν ἔξοδό Του, τήν ὁποία ἐπρόκειτο νά ὁλοκληρώσει στήν Ἱερουσαλήμ, δηλαδή γιά τό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καί τό σωτήριο πάθος, λέω, πού ἐπιτελέστηκε πάνω στόν τίμιο Σταυρό. Ἀφοῦ μάλιστα ἀληθεύει ὅτι ὁ νόμος πού δόθηκε μέ μεσάζοντα τόν Μωυσῆ, καθώς καί ὁ λόγος τῶν ἁγίων Προφητῶν, τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ προανήγγειλαν: ὁ πρῶτος μέ τύπους καί σκιές ζωγραφίζοντάς το σχεδόν ὅπως στό σανίδι· οἱ ἄλλοι ἔχοντας προείπει μέ πολλούς τρόπους ὅτι θά γίνει ὁρατός σέ καιρούς ὁρισμένους μέ τήν μορφή τήν δική μας καί ὅτι γιά τήν σωτηρία καί τήν ζωή ὅλων τῶν ἀνθρώπων δέν θά ἀποφύγει τό πάθημα τοῦ θανάτου πάνω σέ ξύλο.


Λοιπόν, ἡ ἐμφάνιση δίπλα σ᾽ Αὐτόν τοῦ Μωυσῆ καί τοῦ Ἠλία καί ἡ προσομιλία τῶν ἴδιων μεταξύ τους ἦταν κάποια οἰκονομία, ἡ ὁποία πολύ καλά, ὁλοφάνερα παρουσίαζε νά περιστοιχίζεται ἀπό ἐπίσημους ὑπηρέτες τόν Νόμο καί τούς Προφῆτες ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἐπειδή καί τοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν ἐξουσιαστή τόν παρουσίασαν, πρίν φανεῖ, μέ ὅσα οἱ ἴδιοι προεκήρυξαν μεταξύ τους σύμφωνα. Δέν εἶναι δηλαδή ἀσυμβίβαστα τά προφητικά λόγια πρός αὐτά πού γνωστοποιήθηκαν μέ τόν Νόμο. Καί αὐτό τό νόημα ἔχει, νομίζω, τό νά ἀπευθύνουν ὁ ἕνας στόν ἄλλο τόν λόγο, ὁ ἱερότατος Μωϋσῆς καί ὁ πανάριστος ἀπ᾽ τους Προφῆτες. Αὐτός ἦταν ὁ Ἠλίας.


Ὑπάρχει ὅμως καί κάτι ἄλλο νά ἐξετάσουμε. Ἐπειδή τά πλήθη ἔλεγαν, ἄλλοι πώς εἶναι ὁ Ἠλίας, ἄλλοι ὁ Ἱερεμίας, ἄλλοι ἕνας ἀπ᾽ τούς Προφῆτες, τούς κορυφαίους παίρνει, γιά νά δοῦν κι ἀπ᾽ ἐδῶ τήν διαφορά τοῦ δούλου καί τοῦ κυρίου.


Ἀλλά ὕστερα ἀπ᾽ αὐτό μποροῦμε νά μιλήσουμε καί γιά ἕνα ἄλλο νόημα. Ἐπειδή δηλαδή συνεχῶς τοῦ προσῆπταν τήν κατηγορία τῆς παραβάσεως τοῦ Νόμου καί τόν θεωροῦσαν βλάσφημο, γιατί, καθώς πίστευαν, σφετερίζεται δόξα πού δέν τοῦ ἁρμόζει, τήν δόξα τοῦ Πατρός, καί ἔλεγαν: «Αὐτός δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό, διότι δέν τηρεῖ τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου» (Ἰω. 9, 16)· καί πάλι: «Γιά καλό ἔργο δέν θέλουμε νά σέ λιθοβολήσουμε, ἀλλά γιά βλασφημία καί ἐπειδή, ἄν καί εἶσαι ἄνθρωπος, κάμνεις τόν ἑαυτό σου Θεό» (Ἰω. 10, 33). Γιά νά ἀποδειχθεῖ ὅτι καί οἱ δύο κατηγορίες γεννήθηκαν ἀπό φθόνο καί ὅτι δέν τόν βαρύνει ἐνοχή γιά κανένα ἀπό αὐτά τά δύο καί πώς οὔτε τοῦ Νόμου παράβαση εἶναι αὐτό πού συμβαίνει, οὔτε αὐθαίρετη οἰκειοποίηση δόξας ἀταίριαστης στό πρόσωπό Του, δηλαδή τό νά αὐτοχαρακτηρίζεται ἴσος μέ τόν Πατέρα, γι᾽ αὐτό ἐμφανίζει αὐτούς πού ἔλαμψαν στόν καθένα ἀπό τούς δύο αὐτούς πνευματικούς τομεῖς. Ἀσφαλῶς ὁ Μωυσῆς τόν Νόμο ἔδωσε καί, συνεπῶς, μποροῦσαν νά ἐννοήσουν οἱ Ἰουδαῖοι ὅτι δέν θά ἀνεχόταν νά καταπατεῖται ὁ Νόμος, ὅπως νόμιζαν· οὔτε τοῦ Νόμου τόν παραβάτη, αὐτόν πού κατεπάτησε τόν Νόμο ἐχθρό θά ὑπηρετοῦσε. Καί ὁ Ἠλίας, ὅμως, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ ἔγινε ζηλωτής. Ἔτσι, ἄν ἦταν ἀντίθεος καί Θεό τόν ἑαυτό του ὅριζε, ἴσο μέ τόν Πατέρα, δίχως νά εἶναι αὐτό γιά τό ὁποῖο ἔκανε ἀπρεπῶς λόγο, δέν θά παρευρισκόταν ὁ ἴδιος ὁ Ἠλίας καί δέν θά ὑπάκουε.


Εἶναι ὅμως δυνατόν καί γιά μιάν ἄλλη αἰτία νά μιλήσουμε, μαζί μέ αὐτά πού ἔχουν ἤδη ἐκτεθεῖ. Γιά ποιά λοιπόν; Γιά νά μάθουν ὅτι πάνω καί στήν ζωή καί στόν θάνατο ἔχει ἐξουσία, καί στά ἄνω καί στά κάτω κυριαρχεῖ. Γι᾽ αὐτό καί ἐκεῖνον πού ζεῖ καί ἐκεῖνον πού ἔχει πεθάνει ἐμφανίζει. Μάλιστα, ὅσο διήρκεσε ἡ ἐμφάνισή τους δέν ἔμεναν σιωπηλοί, ἀλλά ἔλεγαν γιά τήν δόξα, τήν ὁποία ἐπρόκειτο πλήρη νά λάβει στήν Ἱερουσαλήμ - πράγμα πού δηλώνει καί τό Πάθος καί τόν Σταυρό καί μεταξύ αὐτῶν καί τήν Ἀνάσταση.


Ἀλλά, βέβαια, τούς μακάριους μαθητές γιά λίγο τούς παίρνει κάπως ὁ ὕπνος, ἐπειδή καταγινόταν ἀκούραστα στήν προσευχή ὁ Χριστός. Σημειώνονταν δηλαδή ἀπαράλλακτες οἱ ἀνθρώπινες καταστάσεις μέσα στά πλαίσια μιᾶς οἰκονομίας. Ἔπειτα, σάν ξύπνησαν, βλέπουν τήν τόσο σεβάσμια καί παράδοξη μεταβολή. Ὅμως, καθώς ἴσως νόμισε ὁ θαυμάσιος Πέτρος ὅτι μπορεῖ καί νά εἶχε φτάσει ὁ καιρός τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀποδέχεται βέβαια τήν διαμονή στό ὄρος, ἀλλά ζητᾶ νά γίνουν τρεῖς σκηνές δίχως νά ξέρει τί λέει. Διότι δέν ἦταν καιρός τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, οὔτε βέβαια ἀνῆκε στόν παρόντα χρόνο τό νά μετάσχουν οἱ πιστοί σ᾽ αὐτό πού ἤλπισαν σύμφωνα μέ τήν θεία ὑπόσχεση. Διότι ὁ Παῦλος λέει: «Αὐτός θά μεταμορφώσει τό σῶμα τῆς μικρότητάς μας, γιά ν᾽ ἀποκτήσει αὐτό τό ἴδιο ὁμοιότητα μέ τό ἔνδοξο σῶμα Του» (Φιλιπ. 3, 21), τοῦ Χριστοῦ δηλαδή. Ἀφοῦ λοιπόν, ἦταν στίς ἀρχές ἀκόμη τό σωτήριο σχέδιο καί, τέλος πάντων, ὄχι τελειωμένο, πῶς ἦταν φυσικό νά τό περατώσει ὁ Χριστός ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης Του γιά τόν κόσμο, ἔχοντας ἐγκαταλείψει τό θέλημά Του νά πάθει γιά χάρη του; Διότι ἔχει σώσει τήν κτίση πού βρίσκεται κάτω ἀπ᾽ τόν οὐρανό, ὄχι μόνο ὑπομένοντας τόν ἴδιο τόν σωματικό θάνατο, ἀλλά καί καταργώντας τον μέ τήν Ἀνάσταση ἀπό τούς νεκρούς. Γι αὐτό λοιπόν σίγουρα δέν ἤξερε ὀ Πέτρος τί ἔλεγε.


Ὡστόσο, ἐκτός ἀπό τήν παράδοξη καί ἄρρητη θέα τῆς δόξας τοῦ Χριστοῦ ἔχει πραγματοποιηθεῖ καί κάτι ἄλλο, χρήσιμο καί ἀναγκαῖο, γιά νά βεβαιωθεῖ ἡ πίστη σ᾽ Αὐτόν. Καί ὄχι μόνο γιά τούς μαθητές, ἀλλά βέβαια καί γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Ἀπό νεφέλη, ἀπό ψηλά, ἀπό τόν Θεό καί Πατέρα ἦρθε κάτω φωνή. Καί Ἐκεῖνος ἔλεγε: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ὁ ἐκλεκτός, αὐτόν νά ἀκοῦτε». Καί τήν ὥρα πού ἀκούστηκε ἡ φωνή, λέει ὁ Εὐαγγελιστής, βρέθηκε μόνος ὁ Ἰησοῦς (Ματθ. 17, 5-8). Ἐνάντια σ᾽ αὐτά τί μπορεῖ νά πεῖ ὁ σκληροτράχηλος Ἰουδαῖος, ὁ ἀνεπίδεκτος ἀγωγῆς, ὁ ἀπειθής καί μέ καρδιά ἀσυμμόρφωτη σέ νουθεσία; Νά, πού εἶναι παρών ὁ Μωυσῆς, καί ὁ Πατήρ δίνει ἐντολή στούς ἁγίους Ἀποστόλους νά ἀκοῦν Αὐτόν. Ἐάν βέβαια ἤθελεν τοῦ Μωυσῆ τίς ἐντολές αὐτοί ν᾽ ἀκολουθοῦν, θά εἶχε πεῖ: «Ὑπακοῦτε στόν Μωυσῆ, φυλάγετε τόν Νόμο». Ὅμως τώρα ἀκριβῶς οὔτε αὐτό λέει ὁ Θεός καί Πατήρ, ἀλλά ὅση ὥρα παρευρίσκονται ὁ Μωυσῆς καί ὁ Προφήτης Του Ἠλίας, Αὐτόν περισσότερο τούς προστάζει νά ἀκοῦνε. Ἀλλά γιά νά μή διαβάλλεται ἀπό μερικούς ἡ ἀλήθεια, πού λένε ὅτι τόν Μωυσῆ πιό πολύ νά ἀκοῦνε τούς ἔχει προστάξει ὁ Πατήρ, καί ὄχι τόν Σωτήρα ὅλων μας Χριστό, ἀναγκάστηκε ὁ Εὐαγγελιστής ἐπιπροσθέτως νά σημειώσει ὅτι στό ἄκουσμα τῆς φωνῆς βρέθηκε ὁ Ἰησοῦς μόνος. Ἑπομένως, ὅταν στούς ἁγίους Ἀποστόλους ὁ Θεός καί Πατήρ, σάν ἀπό πάνω ἀπό νεφέλες, ἔδινε τήν ἐντολή «νά ἀκοῦτε Αὐτόν», ὁ Μωυσῆς ἀπουσίαζε, ὁ Ἠλίας δέν ἦταν παρών, ἐνῶ ἦταν μόνος ὁ Χριστός. Γι᾽ αὐτό λοιπόν σίγουρα Αὐτόν νά ἀκοῦνε ἔχει προστάξει. Ἀφοῦ μάλιστα εἶναι ὁ ἴδιος κατάληξη καί σκοπός τοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν.


Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, πού καί πρός τά πλήθη τῶν Ἰουδαίων μίλησε μέ τά ἑξῆς: «Ἄν δίνατε πίστη στόν Μωυσῆ, θά πιστεύατε σ᾽ ἐμένα, διότι γιά μένα ἐκεῖνος ἔγραψε». Καί ἐπειδή δέν ἔχουν πάψει ὅλες τίς ἐποχές νά καταφρονοῦν τήν ἐντολή πού παραδόθηκε διαμέσου τοῦ πάνσοφου Μωυσῆ, καί νά μή δίνουν σημασία στόν λόγο πού ἀποκαλύφθηκε μέ τούς ἁγίους Προφῆτες, δικαίως ἀποξενώθηκαν καί ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τά ἀγαθά, γιά τά ὁποῖα δόθηκε ὑπόσχεση στούς πατέρες τους. Διότι «ἡ ὑπακοή εἶναι πιό καλή ἀπό θυσία καί ἡ ἀκρόαση πού γίνεται μέ προσοχή εἶναι ἀνώτερη ἀπ᾽ τήν προσφορά ἀρνίσιου λίπους». Καί αὐτά γιά τά καμώματα τῶν Ἰουδαίων.


Γιά ἐμᾶς ὅμως, πού ἔχουμε ἀποκτήσει πλήρη γνώση τῆς φανερώσεώς Του, χωρίς ἄλλο τά πάντα θά εἶναι καλά. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός θά εἶναι γιά τήν χορήγησή τους καί τό μέσο καί ἡ πηγή. Δι᾽ Αὐτοῦ καί μαζί μ᾽ Αὐτόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα ἄς δοξάζεται ὁ Θεός καί Πατήρ, καί ἄς φανερώνεται καί ἀναγνωρίζεται ἡ δύναμή Του στούς ἀτελείωτους αἰῶνες."


Αμήν.

Πηγή : http://www.egolpion.net/E049EE7F.el.aspx


Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ (από 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ εως 7 Σεπτεμβρίου 2010)


1 μέρα: ΠΑΤΡΑ – ΠΕΙΡΑΙΑ - ΧΙΟ - ΤΣΕΣΜΕΝ – ΣΜΥΝΗ.

Αναχώρηση από Πάτρα προς Πειραιά και από εκεί για Χίο. Επιβίβαση σε ταχύπλοο για Τσεσμέ. Τελωνειακός έλεγχος και κατόπιν αναχώρηση για ΣΜΥΡΝΗ, οδική περιήγηση στο Κορδελιό, την Bella Vista και το περίφημο ΚΑΙ. Τακτοποίηση στο ξενοχοδείο, δείπνο, ελεύθερος χρόνος.

2 μέρα: ΣΜΥΡΝΗ – ΑΪΒΑΛΗ – ΠΕΡΓΑΜΟ.

Πρόγευμα κι αναχώρηση για Αϊβαλή. Στάση στην Πέργαμο και περιήγηση στο φημισμένο θεραπευτήριο της Αρχαιότητας το ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ, στο ναό του Τελέσφορου καθώς και στην Ιερή Στοά. Συνεχίζουμε για την πατρίδα του Ηλία Βενέζη και του Κόντογλου, τις Κυδωνιές και τα πανέμορφα Μοσχονήσια όπυ θα δούμε την Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Ταξιάρχη. Συνεχίζοντας το οδοιπορικό στην πόλη πλέον των Κυδωνιών φτάνουμε στο γραφικό λιμάνι όπου ξεχωριστή θέση κατέχει ο Ελληνικός καφές του Κανέλου. Ελεύθερος χρόνος στην αγορά καθώς και για το παραδοσιακό «Ρακακί» στα ταβερνάκια της παραλίας. Άφιξη στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.
3. μέρα: ΣΜΥΡΝΗ - ΕΦΕΣΣΟ - ΙΕΡΑΠΟΛΗ (ΠΑΜΟΥΚΑΛΕ)

Πρωϊνό και αναχώρηση για το σπίτι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ στην Έφεσσο. Αναχώρηση για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσσου (Βιβλιοθήκη του Κέλσου). Επλίσκεψη στην βασιλική του Αγίου Ιωάννου όπου κατά την παράδοση έγραψε το ιερό Ευαγγέλιο. Αναχώρηση για Ιεράπολη. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, διανυκτέρευση – δείπνο.
4 – 5 - 6 μέρα: ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ –ΠΡΟΚΑΛΙ – ΣΙΝΑΣΟΣ – ΠΡΟΚΟΠΙ- ΝΕΑΠΟΛΗ

Πρωϊνό. Προσκύνημα στον Ι. Ν. Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Αγίων Αναργύρων, στην κοιλάδα των μοναστηριών. Ιχλάρα, μια κλειστή κοιλάδα γεμάτη πρωτοχριαστιανικές εκκλησίες που λαξεύτηκαν σε βράχους. Επίσκεψη στην τρωγλοδυτική κοινότητα του Γκιορομέ, τα γεωλογικά συγκροτήματα Ζέλβε και Άβανος – πρωτοβυζαντινός οικισμός στις όχθες του ποταμού Άλυ. Επίσκεψη Σινασός, Προκόπι όπου μαρτύρησε ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος και Νεάπολη. Διανυκτέρευση και δείπνο.
7 μέρα: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Πρόγευμα και αναχώρηση για Κωνσταντινούπολη με ενδιάμεσες στάσεις. Ξενάγηση στην Πόλη, Ιππόδρομος, Αγ. Σοφιά , Υδραγωγείο και επίσκεψη στο Φανάρι. Διανυκτέρευση – ΟΧΙ ΔΕΙΠΝΟ.

8 μέρα: ΞΑΝΘΗ

Πρωϊνό και αναχώρηση για Ελλάδα (Ξάνθη) μέσω Ραιδεστού, Αλεξανδρούπολης και Κομοτηνής. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευση . ΟΧΙ ΔΕΙΠΝΟ.


9 μέρα: ΞΑΝΘΗ – ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ – ΠΑΤΡΑ

Πρωϊνό και αναχώρηση για Πάτρα με ενδιάμεσες στάσεις
Περιλαμβάνονται:

Μεταφορές με κλιματιζόμενο πούλμαν


• Εισιτήρια πλοίου Πειραιά – Χίο (τουριστική θέση)


• Εισιτήρια πλοίου Χίου - Τσεσμέν


• 6 διανυκτερεύσεις στην Τουρκία (ΣΜΥΡΝΗ – ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ) , με ημιδιατροφή


• 1 διανυκτέρευση στην Πόλη με πρωϊνό


• 1 διανυκτέρευση στην Ξάνθη, με πρωϊνό


• Ξεναγήσεις με Ελληνόφωνο ξεναγό


• Ασφάλεια αστικής ευθύνης



ΔΕΝ περιλαμβάνονται

(Θεάματα ) Παρακολούθηση Δερβίσηδων


• Βόλτα με αερόστατο, περίπου 150 ευρώ/άτομο


• Είσοδοι σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους


• Οτιδήποτε δεν αναγράφεται αναλυτικά στα περιλαμβανόμενα



ΚΟΣΤΟΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ / άτομο

Δίκλινο ή τρίκλικο: 590 ευρώ


Μονοκλινο, επιβάρυνση: 180 ευρώ


• Η δήλωση συμμετοχής για να γίνει αποδεκτή πρέπει να συνοδεύεται με φωτοτυπία του διαβατηρίου σας ή με νέου τύπου ταυτότητα και με προκαταβολή 150 ευρώ/άτομο το αργότερο (άνευ επιστροφής των χρημάτων σε περίπτωση με συμμετοχής στην εκδρομή) μέχρι τις 15 Ιουλίου 2010 . Το υπόλοιπο ποσό των 440 ευρώ/άτομο, πρέπει να καταβληθεί το αργότερο μέχρι τις 15 Αυγούστου 2010.

Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ. 6947837554  π. Σωτήριος

• Στο πρόγραμμα ενδέχεται να γίνου αλλαγές, με στόχο την βελτίωση της εκδρομής

ΠΕΡΙ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΕΚΤΟΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Αγαπητοί μας αδελφοί,

Την τελευταία χρόνια στην Ενορία μας, αφενός μεν λόγω του περικαλλούς Νέου Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου, αφετέρου δε της παλαιότητας αλλά και γραφικής ομορφιάς και θέσεως στην οποία βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Ευαγγελιστρίας, παρατηρείται αύξηση των ιερών μυστηρίων (γάμων και βαπτίσεων).

Κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας δεν είναι σωστό, το ζευγάρι ή οι γονείς, να εγκαταλείπουν τις εστίες τους και να αναζητούν με κοσμικά κριτήρια άλλους τόπους, ειδυλλιακούς, ρομαντικούς, άνετους, πλησίον του κέντρου διασκέδασης, προκειμένου να τελέσουν κάποιο Ιερό Μυστήριο. Με τον τρόπο αυτό διακόπτεται η «κοινωνία προσώπων» και εκλείπει η έννοια της Ενορίας.

Μη σας πτοεί αν ο Ναός της ενορίας σας είναι μικρός ή γίνονται εργασίες αγιογραφήσεως ή επισκευής ή δεν υπάρχει ικανός περιβάλλοντας χώρος για τις αναμνηστικές σας φωτογραφίες. Μέσα σε αυτόν τον ναό βαπτιστήκατε, λειτουργηθήκατε, εξομολογηθήκατε, προσευχηθήκατε για να ανταπεξέλθετε στις δύσκολες στιγμές της ζωής σας. Σε αυτόν τον ναό να συνεχίσετε.

Αγαπητοί μας αδελφοί,

Πρέπει να στηρίξετε την Ενορία σας.

Να την κάνετε να ξαναζωντανέψει, να προσπαθήσετε ο ένας να μάθει τον άλλο με το μικρό του όνομα, να συμμετέχετε ο ένας στην χαρά και τη λύπη του άλλου, να δώσετε πνοή στις Εκκλησιές σας, να τις στηρίξετε ηθικά και οικονομικά.
Για τους παραπάνω λόγους και πολλούς ακόμα που λόγω χώρου δεν μπορούμε να αναπτύξουμε, θερμή παράκληση, ανατρέξτε στις ενορίες σας, ενισχύστε τις ενορίες σας τελώντας το ιερό μυστήριο του γάμου σας ή τη βάπτιση των ευλογημένων τέκνων σας.\

Με αγάπη Χριστού
Οι ιερείς
π. Σωτήριος Μανωλόπουλος
π. Γεώργιος Μουγκογιάννης
















Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ






Ο Aγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, (κατά κόσμον Βαλεντιν του Φέλιξ Βόϊνο-Γιασενέτσκι) , γεννήθηκε στις 14/27 Απριλίου 1877 στο Κερτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Ο πατέρας του Ρωμαιοκαθολικός στο θρήσκευμα και η μητέρα του Ορθόδοξη. Από νωρίς μετακομίζουν στο Κίεβο, όπου εκεί ο Βελεντίν ,μετέπειτα Άγιος Λουκάς σπουδάζει ιατρική και παίρνει το πτυχίο του το έτος 1903. Με την έναρξη του Ρώσο-Ιαπωνικού πολέμου το 1904 , βρέθηκε στην Απω Ανατολή, όπου εργάστηκε σαν χειρουργός με μεγάλη επιτυχία. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε την Αννα Βασιλίγιεβνα Λάνσκαγια, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Οι επιτυχίες από τις χειρουργικές επεμβάσεις μεγάλες και η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα . Συντάκτης επιστημονικών άρθρων, διαπρέπει στις εγχειρήσεις των οφθαλμών και αποφασίζει να ασχοληθεί με την θεραπεία των πυογόνων λοιμόξεων Το 1920 εκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης στην έδρα της τοπογραφικής Ανατομίας και Χειρουργικής. Λόγω της πίστης ξεκίνησαν οι αντιδράσεις από το αθεϊστικό καθεστώς. Συμμετέχει ενεργά στη ζωή της εκκλησίας. Στις 26 Ιανουαρίου 1921 εισέρχεται στη ιερωσύνη με τον βαθμό του Διακόνου και μια εβδομάδα αργότερα λαμβάνει τον β΄ βαθμό της ιερωσύνης. Το καλοκαίρι του 1922 η «ζώσα εκκλησία» κάνει την επίθεσή της και εκτοπίζει τον Ιννοκέντιο. Ο κλήρος και ο λαός της Τασκένδης, όντας στο έλεος των σχισματικών, εκλέγουν στη θέση του Επισκόπου τον π. Βαλεντίν-Γιασενέτσκι. Η κουρά του σε μοναχό έγινε κρυφά στο σπίτι του ιερέα-καθηγητή. Καταλληλότερο όνομα για το νέο Επίσκοπο κρίθηκε εκείνο του αποστόλου, ευαγγελιστή, αγιογράφου και ιατρού Λουκά. Στη συνέχεια ταξίδεψε ως το Πεντζικέντ για να χειροτονηθεί Επίσκοπος. Στην πορεία της ζωής του πέρασε από κακουχίες, φυλακίσεις, εξευτελισμούς, εξορίες. Στα 70 του χρόνια γίνεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Το έργο του δύσκολο. Οι συνθήκες ζωής αφόρητες. Η πείνα θερίζει τον κόσμο. Αναγκάζεται να ταΐζει καθημερινά, στο σπίτι του, τους απόρους της περιοχής. Καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανοίξουν νέες εκκλησίες, ταυτόχρονα όμως, προσπαθεί να πατάξει την αμέλεια και την αδιαφορία των ιερέων τονίζοντας πως πρέπει οι ίδιοι να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους πιστούς. Την Άνοιξη του 1952 επιδεινώνεται η όρασή του, ενώ στις αρχές του 1955 τυφλώνεται οριστικά. Το 1953 τον Στάλιν διαδέχεται ο Νικήτας Χρουστσόφ, ο οποίος ξεκινά νέο κύμα διωγμών κατά της Εκκλησίας που κορυφώνονται το 1959. Ο Αρχιεπίσκοπος μεριμνά για το ποίμνιό του και προσπαθεί να τους δώσει κουράγιο. Εκείνη την εποχή γράφει στον μεγαλύτερο γιο του Μιχαήλ: «Είναι όλο και πιο δύσκολο να διευθύνει κανείς τις υποθέσεις της Εκκλησίας. Οι εκκλησίες κλείνουν η μία μετά την άλλη, δεν υπάρχουν ιερείς και ο αριθμός τους όλο και ελαττώνεται... Κατά τόπους η αντίδραση φτάνει μέχρι εξεγέρσεως κατά της αρχιερατικής εξουσίας μου. Δεν μπορώ να τα καταφέρω στα ογδόντα μου χρόνια. Αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου, συνεχίζω το δύσκολο έργο μου» . Η αγάπη του κόσμου προς τον Αρχιεπίσκοπο Λουκά ήταν έκδηλη. Ακόμα και αλλόθρησκοι και άθεοι τον έβλεπαν με σεβασμό. Την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 - διαισθανόμενος από καιρό τον θάνατό του - την ημέρα που γιορτάζουν οι Αγιοι Πάντες της αγίας Ρωσίας, κοιμήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος-γιατρός Λουκάς Βόϊνο-Γιασενέτσκι. Παρά την έντονη αντίδραση των Κομματικών, η κηδεία του Αρχιεπισκόπου μετατράπηκε σε λαϊκή επανάσταση. Η Ε.Π. Λέικφελντ περιγράφει: «Οι δρόμοι πλημμύρισαν από γυναικούλες με άσπρα μαντήλια στα κεφάλια. Προχώρησαν σιγά-σιγά μπροστά από τη σωρό του Δεσπότη. Ακόμη και οι γερόντισσες δεν πήγαιναν πίσω. Τρεις σειρές τεντωμένων χεριών λες και οδηγούσαν το αυτοκίνητο. Ο δρόμος μέχρι και το κοιμητήριο ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα. Και μέχρι την πόρτα του κοιμητηρίου ακουγόταν πάνω από τα κεφάλια με τα άσπρα μαντήλια, ο ύμνος: Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον υμάς. Ό,τι και να έλεγαν σε αυτό το πλήθος, όσο κι αν προσπαθούσαν να τους κάνουν να σιωπήσουν, η απάντηση ήταν μία: -Κηδεύουμε τον Αρχιεπίσκοπό μας».




ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ



«Νέον ἅγιον τοῦ Παρακλήτου, σέ ἀνέδειξεν, Λουκᾶ ἡ Χάρις, ἐν καιροῖς διωγμῶν τε καί θλίψεων Νόσους μέν ὡς ἰατρός ἐθεράπευσας, καί τάς ψυχάς ὡς ποιμήν καθοδήγησας πάτερ τίμιε, ἐγγάμων τύπος καί μοναστῶν, πρέσβευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.»

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝ ΠΛΩ ΠΡΟΣ ΒΕΝΕΤΙΑ και ΠΑΤΡΑ αντίστοιχα

Στιγμιότυπα από την Ακολουθία του Επιταφίου και της Αναστάσεως που τελέστηκε εν πλω προς Βενετία και Πάτρα αντίστοιχα με το πλοίο ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ της ΑΝΕΚ LINES.
Τα στιγμιότυπα είναι από την δημοσίευση του blog " troktiko" .
Θερμές ευχαριστίες.


ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΡΙΝΩΝ ΤΗΝ ΓΗΝ ...


"Η Ανάσταση του Κυρίου", από τον Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου Βενετίας
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ    Α Ν Ε Σ Τ Η  !

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Κυριακή των Βαϊων εσπέρας, ώρα 19:00 - Ακολουθία του Νυμφίου
Μ. Δευτέρα πρωϊ, ώρα 7:00 - Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία
Μ. Δευτέρα εσπέρας, ώρα 19:00 - Ακολουθία του Νυμφίου
Μ. Τρίτη πρωϊ, ώρα 7:00 - Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία
Μ. Τρίτη εσπέρα, ώρα 19:00 - Ακολουθία του Νυμφίου
Μ. Τετάρτη πρωϊ, ώρα 7:00 - Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία
                              ώρα 16:00 - Μυστήριον Ιερού ευχελαίου
Μ. Τετάρτη εσπέρας, ώρα 19:00 - Ακολουθία του Νιπτήρος
Μ. Πέμπτη πρωϊ, ώρα 7:15 - Εσπερινός και Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλέιου
Μ. Πέμπτη εσπέρας, ώρα 19:00 - Ακολουθία των Παθών (μετά το τέλος της ακολουθίας θα γίνει ο στολισμός του Επιταφίου)
Μ. Παρασκευή πρωϊ, ώρα 8:00 - Ακολουθία των Μ. Ωρών
                                   ώρα 11:00 - ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΙΣ
Μ. Παρασκευή εσπέρας, ώρα 19:00 - Ακολουθία του Επιταφίου
                                    ώρα 21:00 - Έξοδος Επιταφίου (περιοχή Παξιμαδέϊκα)
Μ. Σάββατο πρωϊ, ώρα 7:15 - Εσπερινός και Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου ( Α΄ ΑΝΑΣΤΑΣΗ)
Μ. Σάββατο εσπέρα, ώρα 23:00 - Η παννυχίς και  η τελετή της Αναστάσεως κι εν συνεχεία
η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
ΚΥΡΙΑΚΗ του ΠΑΣΧΑ
ώρα 18:00 - Ο Εσπερινός της Αγάπης

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ - ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ





’Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός

και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα

ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.

Βλέπε, ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής,

ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της Βασιλείας έξω κλεισθής

αλλά ανάνηψον κράζουσα

Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών.




ΔΩΡΕΑ ΦΟΡΗΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ











 
Για άλλη μια φορά ενορίτες μας έκαναν πράξη το «Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου….» και αφιέρωσαν στον Ναού του Θεού δύο φορητές εικόνες τέμπλου, της Παναγίας μας και του Κυρίου μας. Οι ιερείς και τα Μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου τους ευχόμαστε ο Άγιος Θεός δια πρεσβειών του Μεγάλου Βασιλείου να τους δίδει υγεία σώματος και ψυχής.

Οι ιερές εικόνες είναι δια χειρός Κωνσταντίνου Παπατριανταφυλλοπούλου (Κ.Π)





 




Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Γράφει ο Μωυσής, αγιορείτης






Βρισκόμαστε στο μέσον της Σαρακοστής και σταθμεύουμε ενώπιον του σταυρού, για να τον προσκυνήσουμε. Στεκόμαστε στη σκιά του. Τον ατενίζουμε και εμπνεόμαστε. Η στάθμευση αυτή παρακινεί σε προσωπική σταύρωση παθών αντίθετων, άγριων, που ταράζουν, στεναχωρούν και θλίβουν

Η παθοκτονία είναι συνήθως επώδυνη. Η εσωτερική καθαρότητα θα χαρίσει στον άνθρωπο ειρήνη και αληθινή χαρά. Ακόμη και οι χριστιανοί συχνά εξαντλούν την προσοχή τους στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι. Στον καθορισμό του έξωθεν του ποτηρίου και όχι του εσωτερικού, όπως έκαναν οι υποκριτές Φαρισαίοι, τους οποίους επιτίμησε αυστηρά ο Χριστός. Λέει κανείς ότι έκλεψε και όχι ότι σκέφθηκε να κλέψει σε μία εξομολόγηση.

Δίχως κεκαθαρμένη διάνοια, ο άνθρωπος θα είναι σκοτισμένος και ταραγμένος. Ο εμπαθής άνθρωπος είναι πονεμένος. Η ψυχή είναι τριμερής. Αποτελείται από το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό. Έτσι, οι σκέψεις είναι τριών κατηγοριών και όταν ο νους είναι ακάθαρτος: βλάσφημες, πονηρές και αισχρές. Η εμπάθεια γεννά λογισμούς που καταταλαιπωρούν τον άνθρωπο. Το κακό νομίζει ότι είναι μόνο εξωτερικό και όχι εσωτερικό. Έτσι, ο σύγχρονος άνθρωπος πλησιάζει την Εκκλησία με μία μαγική αντίληψη, όπως πηγαίνει σε έναν αγύρτη κι ένα πλάνο μόνο και μόνο για να απαλλαγεί από το κακό και να μην πονά. Μα έτσι μεγαλώνει ο πόνος του αντί να μειώνεται.

Οι άνθρωποι σήμερα, κυνηγώντας την άπονη ζωή, πονούν πιο πολύ. Η Δύση κραυγάζει: Κουρασθήκαμε να ’μαστε ξεκούραστοι. Η σημερινή υπερκαταναλωτική κοινωνία της ευμάρειας, τη ευδαιμονίας και της καλοπέρασης αντί να δώσει άνεση χάρισε στον κόσμο ανία μεγάλη.

Ενώπιον του σταυρού καλείται ο άνθρωπος να ξελαχανιάσει, να συγκεντρωθεί, να συμμαζέψει το νου του, τον αλήτη νου, να περάσει από τα συνεχή ετεροπαρατήρηση στην αυτοπαρατήρηση, από την εύκολη κριτική στη δύσκολη αυτοκριτική να δει κατάματα τον γυμνό, άγνωστο και δίκαια απαιτητικό εαυτό του. Η θέα του σταυρού εμπνέει τη σταύρωση των παθών. Ο πόνος αυτός θα προσφέρει μεταμόρφωση και ανάσταση. Η ταπείνωση είναι ο φύλακας της καρδιάς, να μην παρασυρθεί από την οίηση, που αποτελεί αγιάτρευτο πόνο. Ο γυμνός του σταυρού διδάσκει μέσα από τον άφατο πόνο τη χαροποιό ταπείνωση. Αυτό είναι το μυστικό του πόνου.

Η εαυτούλης, καλοπερασάκιας, καλοβολεμένος, χασομέρης και αταπείνωτος άνθρωπος επειδή έχει παρασυρθεί από την επηρμένη και την αντιασκητική νέα εποχή πονά πολύ, φοβάται τον πόνο, τρέμει το θάνατο, αγωνιά και άγχεται φοβερά και δεν θέλει κανένα σταυρό. Μη θέλοντας να αυτοσταυρωθεί διόλου επιτρέπει ο Θεός διάφορους σταυρούς - πόνους, παιδαγωγικά, για να τον συνδράμει στην αποτίναξη της νωχέλειας, της νοσηρής εμπιστοσύνης απόλυτα στην ύλη.

Στην επηρμένη και υπερφίαλη εποχή μας ο σταυρός προσπερνάται και αντιπαρέρχεται. Ο σταυρωμένος τους αγκαλιάζει όλους και αυτούς που τον σταυρώνουν. Εμείς ενώπιον του σταυρού δεν λέμε ποιήματα αλλά προσευχές, που είναι πάντοτες τα καλύτερα ποιήματα, ζυμωμένα από τα πολλά δάκρυα των πολλών πονεμένων.


Πηγή: http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=14911


ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ....





Με το Οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου τίμησε ο Μητροπολίτης μας στις 3 Ιανουαρίου 2010 κατά τη διάρκεια της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας τον π. Αγγελή Κοζιώρη που για πεντήκοντα οκτώ (58) έτη διακόνησε  αόκνως την γενέτειρά του, τα Βραχνέϊκα Πατρών. ΑΞΙΟΣ!





Η "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΒΡΑΧΝΕΪΚΩΝ" τίμησε τον παπαγγελή. 





Επίσης σε σεμνή τελετή που διοργάνωσε το σωματείο « ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΒΡΑΧΝΕΪΚΩΝ» στις 7 Φεβρουαρίου 2010 στο Σταυροπούλειο Πνευματικό Κέντρο Βραχνεϊκων, τίμησε τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αγγελή Κοζιωρή, που προσέφερε τις υπηρεσίες του από την θέση του Προέδρου της Αδελφότητος για πολλά έτη, αλλά και τον κ. Δημήτριο Τσιλήρα, Ταμία της Αδελφότητος. Επίκαιρα ομίλησε ο πανοσιολ. Αρχιμαδνρίτης π. Ιωακείμ ο Καρυώτης.


Την τιμητική αυτή εκδήλωση αγκάλισαν πλήθος κόσμου.


Βυζαντινούς ύμνους απέδωσε η χορωδία «ΑΧΑΙΩΝ ΜΕΛΩΔΟΙ».


Συγχαρητήρια αξίζουν στους διοργανωτές αυτής της σεμνής εκδήλωσης και ιδιαιτέρως στον νέο Πρόεδρο της Χριστιανικής Αδελφότητος ιατρό κ. Δημήτριο Αδαμόπουλο. 

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ....εκδηλώσεων.

Αθρόα υπήρξε η συμμετοχή πολλών ενοριτών μας στη κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας της ενορίας μας που πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2010. Κατά την εκδήλωση ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού έκανε εκτενή αναφορά στο πολυσχιδές έργο της ενορίας, όπως είναι το ποιμαντικό, το κατηχητικό και το φιλανθρωπικό, αλλά και παρουσίασε το έργο της Ερανικής Επιτροπής υπέρ της αγιογραφήσεως του Νέου Ιερού.




Τη σεμνή αυτή τελετή κόσμησαν με την παρουσία τους τα παιδιά των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας.


Η εκδήλωση έγινε στο κοσμικό κέντρο «ΤΟ ΛΑΔΑΔΙΚΟ» ή «Γκρέκος» που ευγενικά παραχώρησε ο ιδιοκτήτης του κος Κωνσταντίνος Γκρέκος.


Τα ροφήματα και τα γλυκίσματα ήταν ευγενική προσφορά των κυριών της ενορίας μας.


Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

ΔΩΡΕΕΣ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΕΜΠΛΟΥ

Οι δωρεές εκ μέρους των ενοριτών μας συνεχίζονται. Πέντε οικογένειες προσέφεραν έξι εικόνες για το τέμπλο του Ιερού Ναού. Τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον άγιο Γεώργιο, τον άγιο Νικόλαο. τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα ,τους αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη και τον άγιο Αθανάσιο Επίσκοπο Χριστιανουπόλεως. Εκ βάθους καρδίας τους ευχαριστούμε και του ευχόμαστε ο Άγιος Θεός δια πρεσβειών του Μεγάλου Βασιλείου να τους δίδει υγεία, πρόοδο πνευματική και οικογενειακή.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Η ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ( Ιακώβου 3, 1-10)

" Αδελφοί μου, μην κάνετε όλοι σας το δάσκαλο, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι οι δάσκαλοι θα κριθούμε πιο αυστηρά. Όλοι μας κάνουμε πολλά σφάλματα. Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος και ικανός να χαλιναγωγίσει όλον τον εαυτό του. Βάζοντας στο στόμα των αλόγων χαλινάρι, τα κάνουμε να πειθαρχούν σ΄ εμάς, έτσι μπορούμε να κατευθύνουμε όλο τους το σώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πλοία. Αν και είναι τόσο μεγάλα και σπρώχνονται από δυνατούς ανέμους, όμως αυτός που τα διευθύνει μπορεί μ΄ένα πολύ μικρό τιμόνι να τα οδηγεί όπου θέλει. Έτσι και η γλώσσα. Είναι ένα μικρό μέλος, καυχιέται όμως για μεγάλα. Σκεφτείτε, μια μικρή φωτιά πόσο μεγάλο δάσος μπορεί να κάψει! Κι η γλώσσα είναι σαν τη φωτιά. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος αδικίας. Η γλώσσα εξουσιάζει τα μέλη μας. Αυτή σπιλώνει όλο το σώμα. Κατακαίει τον κύκλο της ζωής μας και παίρνει τη φλόγα της από τη φωτιά της κόλασης. Όλα τα είδη των θηρίων και των πτηνών, των ερπετών και των θαλασσινών, δαμάστηκαν και δαμάζονται από τον άνθρωπο. Τη γλώσσα όμως κανένας από τους ανθρώπους δεν μπορεί να τη δαμάσει. Είναι ασυγκράτιτο κακό, γεμάτη θανατηφόρο δηλητήριο. Μ΄ αυτήν ευλογούμε το Θεό και Πατέρα και μ΄ αυτή καταριόμαστε τους ανθρώπους που πλάσθηκαν καθ΄ ομοίωση του Θεού. Από το ίδιο στόμα βγαίνει η ευλογία και η κατάτα. Δεν πρέπει αδελφοί μου, να γίνετε αυτό.........."

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Με λαμπρότητα εορτάστηκε η εορτή των Θεοφανείων.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε ο Μέγας Αγιασμός και εν συνεχεία με λιτανευτική πομπή που ξεκίνησε από τον Νέο Ιερό Ναό, προπορευομένων του Ιερού Ευαγγελίου, λαμπάδων και Εξαπτερύγων, κατέληξε στο παρεκκλήσιον της Ευαγγελιστρίας στην παραλία Βραχνεϊκων, όπου τελέσθηκε η Ακολουθία των Υδάτων και η ρήψις του Τιμίου Σταυρού στην θάλασσα.
Τον Τίμιο Σταυρό ανέσυρε εκ της θαλάσσης για δεύτερη συνεχή φορά ο κ. Νικόλαος Νικολόπουλος, φοιτητής της Σχολής υπαξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Την Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010 τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό του Σεπτού Ποιμενάρχου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. Την λειτουργία παρακολούθησαν πλήθος πιστών και σύσσωμη η Δημοτική Αρχή του Δήμου μας, με πρώτον τον Δήμαρχο Βραχνεϊκων κ. Βασίλειο Τογαντζή. Πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προέβη στην απονομή του Οφφικίου του Πρωτοπρεσβυτέρου εις τον π. Αγγελή Κοζιώρη, για τα 55 και πλέον έτη διακονίας του εις την Ενορία μας.
Στο θέμα της αγιογραφήσεως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης χαρακτήρισε τον Ι. Ναό μας ως έναν από τους καλυτέρους της Ελλάδος και απέδωσε τα εύσημα σε όλους όσους διακονούν και προσφέρουν εκ του υστερήματός τους στον Ναό για τον ευπρεπισμό του.
Αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία παρατέθηκε πρωϊνό στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού μας, όπου οι πιστοί είχαν την δυνατότητα να συνομιλήσουν με τον Ποιμενάρχη τους και να πάρουν την ευχή του.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009 η Χριστουγεννιάτικη εορτή των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας, στην κατάμεστη από γονείς και ενορίτες, αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού μας. Τα παιδιά και των δύο κατηχητικών ομάδων, του νηπιαγωγείου και του Δημοτικού , υπό την καθοδήγηση των κατηχητριών τους κ. Ζέτας Βαλή και κ. Ευφροσύνης Πάνα, μας μετέφεραν νοερά με το δικό τους μοναδικό τρόπο, μέσα από τα ποιήματα, τις αφηγήσεις και τα τραγούδια, στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Χριστού.