Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Ἓνα ἀκόμη ἒτος πέρασε ἀπό τήν ζωή μας καί ἢδη ἀνατέλλει-ἀνέτειλε ὁ νέος ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος Κυρίου, ὃπως λέγομε στήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα.
Τό παρελθόν ἒτος, ἦτο κατά κοινήν ὁμολογίαν, ἒτος δύσκολο , θά ἠδυνάμεθα δέ νά εἲπωμεν, ἐπώδυνον, ἀφοῦ κοντά στά ἂλλα, ἦλθε νά προστεθῇ καί ἡ λοιμική νόσος, τοῦ λεγομένου νέου κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ἐβασάνισε καί βασανίζει, τόσο τήν πατρίδα μας, ὃσο καί τόν κόσμον ὃλο.
Ἓνας ἀόρατος ἰός ἀνεστάτωσε τήν γῆν ἃπασα καί κατέδειξε, πόσον ἀδύναμον ὂν εἶναι ὁ ἂνθρωπος.
Κατά τό παρελθόν ἒτος μᾶς ἐδόθη κατά μοναδικό καί ἰδιαίτερο τρόπο ἡ εὐκαιρία νά ἀναθεωρήσωμε πολλά ἀπό τά θέματα τῆς ζωῆς μας, τά ὁποῖα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα καί αὐτονόητα. Νά κατανοήσωμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ , ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέσα ἀπό τά δῶρα Του, τήν ζωή, τήν ὑγιεία, τήν κοινωνικότητα, τήν ἐλευθερία. Νά διαπιστώσωμε ἀκόμη, ὃτι δέν εἲμαστε ἂτρωτοι καί παντοδύναμοι καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ταπεινωθοῦμε ἐκζητοῦντες τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου, μέσα ἀπό τήν θερμή καί ἐκ βάθους καρδίας προσευχή καί τήν μετάνοια. Ναί, ἀδελφοί μου, τήν μετάνοια, διότι ἐμακρύνθημεν ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, ἐθεοποιήσαμε τόν ἑαυτό μας καί τήν ὓλη καί ἐλησμονήσαμε τόν Θεό. Ἲσχυσε δυστυχῶς, ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἀναφέρεται στήν Ἁγία Γραφή γιά τόν παλαιόν Ἰσραήλ. «Ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη καί ἐγκατέλειπε τόν Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν, καί ἀπέστη ἀπό Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ…(Δευτερον, 32,15)
Ἦλθε, λοιπόν, ὡς παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκεκριμένη δοκιμασία, ὣστε νά ἀλλάξωμε τρόπο ζωῆς, ὡς πρός τήν σχέση μας μέ τόν Θεό, μέ τόν συνάνθρωπό μας, ἀλλά καί μέ τόν ἲδιο τόν ἑαυτό μας.
Κρατώντας, ὃσα θετικά, μέσα ἀπό τίς ὀδυνηρές ἐμπειρίες τοῦ περασμένου ἒτους, εἰσερχόμεθα στόν καινούργιο χρόνο μέ βεβαίαν τήν κατά Θεόν ἐλπίδα, ὃτι Ἐκεῖνος, ὁ Κύριος μας δηλαδή, θά ἐλεήσῃ καί θά εὐδοκήσῃ, ὣστε νά ἐξέλθωμε ἐκ τῆς ὀδυνηρᾶς καταστάσεως, ἡ ὁποία προῆλθε ἓνεκα τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν.
Ὃπως καί κατά τήν παρελθοῦσα μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἲπαμε, ἒτσι καί τώρα ἐπαναλαμβάνομε ὃτι ἡ κραυγή τῆς ψυχῆς μας, ὁ πόθος γιά λύτρωση, ὁ στεναγμός καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας μας, ἢδη ἒφθασαν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, μεταφερόμενα ἀπό τήν Παραμυθία τῶν ἀνθρώπων, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο δηλαδή, τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα καί ὃλους τούς Ἁγίους μας.
•Ὃμως ἐκτός ἀπό τήν λεγομένη πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, τήν Πατρίδα μας ἀπησχόλησαν καί κατά τό παρελθόν ἒτος οἱ προκλήσεις τῶν ἐξ’ ἀνατολῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι πάντοτε παρέχουν πράγματα στήν Ἑλλάδα. Ἀπό αἰώνων, ὃμως, ἀντιμετωπίσαμε μέ ἀκράδαντη πίστη στόν Θεό καί μέ φιλοπατρία μεγίστη, ἀλλά καί μέ τήν μεταξύ μας ἑνότητα, τήν βάρβαρη αὐτή καί προκλητική συμπεριφορά. Τό ἒτος 2020 σημαδεύτηκε ἀπό τήν ὑβριστική γιά τήν Ὀρθοδοξία, τόν Χριστιανισμό γενικώτερα καί τόν πολιτισμό, ἀπόφαση τῆς Τουρκίας νά μετατρέψῃ σέ τζαμί τόν Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη, τό ἱερόν αὐτό παλλάδιο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τήν ξακουστή Μονή τῆς Χώρας. Γιά μιά ἀκόμη φορά ἡ Τουρκία ἒδειξε τό πραγματικό της πρόσωπο.
•Κατά τό ἒτος 2021, συμπληρώνονται 200 χρόνια, ἀπό τήν ἒκρηξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ.
Καλούμεθα, ἃπαντες, οἱ Ἓλληνες, κατά τόν ἑορτασμό αὐτῆς τῆς ἐπετείου, νά σκύψωμε μέ εὐλάβεια πάνω ἀπό τά Κόκκαλα τῶν προγόνων μας τά ἱερά καί τιμῶντες τίς θυσίες τῶν ἡρώων καί μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι προσεφέρθησαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, νά τούς ὑποσχεθοῦμε ὃτι θά κρατήσωμε τήν ἱερά παρακαταθήκη πού μᾶς παρέδωσαν καί θά παραδώσωμε ἀναμμένη τήν λαμπάδα στούς ἐπιγενομένους, ὣστε ἡ Πατρίδα μας νά συνεχίσῃ νά ἀναπνέῃ τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας καί νά τυγχάνῃ σεβασμοῦ, ὃπως τῆς ἀξίζει, ἀπό ἡμετέρους καί ξένους.
Ἡ τιμή στούς ἡρωϊκούς προγόνους μας, πού ἑνωμένοι, ἀντιμετώπισαν τήν σκληρή, βάρβαρη καί ἀπάνθρωπη τυραννία τετρακοσίων (400) ἐτῶν καί γιά τίς βόρειες περιοχές τῆς Ἑλλάδος πεντακοσίων (500), εἶναι χρέος καί ὀφειλή μεγίστη πρός αὐτούς καί μάθημα καί παράδειγμα γιά μᾶς καί τούς μετά ταῦτα.
Οἱ δυνάμεις πού ἐνεψύχωσαν τόν Λαό μας, ὣστε νά ἀγωνισθῇ καί νά νικήσῃ ἦταν ἡ ἀκράδαντη πίστη στόν Ἀληθινό Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα.
Μέ αὐτά τά ἐφόδια καί μέ ἑνότητα μεταξύ τους οἱ Ἓλληνες, ἐμεγαλούργησαν. Εἶναι καιρός λοιπόν, νά συνειδητοποιήσωμε ποιό εἶναι τό ἐφαλτήριο γιά τήν νίκη, τήν πρόοδο, τήν τιμή καί τήν δόξα.
Ὃλοι μας μιλοῦμε γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα, δηλαδή γιά τήν ἡμέρα μετά τίς πολλές δυσκολίες πού περάσαμε καί περνᾶμε, ἓνεκα τῶν προαναφερθεισῶν καταστάστεων, τῶν δυσχερειῶν ἐπίσης στήν οἰκονομία καί σέ ἂλλες πτυχές τῆς πνευματικῆς καί κοινωνικῆς μας ζωῆς.
Βασική προϋπόθεση γιά τήν ἒξοδο ἀπό τίς πολλές μας ταλαιπωρίες, εἶναι νά κατανοήσωμε τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας καί τήν παντοδυναμία καί τό ἂπειρον ἒλεος τοῦ Θεοῦ.
Νά ἀξιοποιήσωμε τήν ἐμπειρία μέσα ἀπό τίς περιπέτειες τῆς ζωῆς μας καί τῆς κοινωνίας μας, νά ἀτενίσωμε μέ προσευχητική διάθεση καί ἀπόφαση μετανοίας πρός τόν οὐρανό καί νά εὐχαριστήσωμε τόν Θεό γιά τήν βοήθειά Του μέσα ἀπό τήν Ἐπιστήμη, ἡ ὁποία εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ.
Ἐπίσης, νά βιώσωμε βαθειά τήν ἒννοια καί τήν οὐσία τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισε Ἐκεῖνος μέσῳ τῶν ἀγώνων τῶν ἡρώων καί μαρτύρων προγόνων μας καί νά προχωρήσωμε μέ ἀκράδαντη πίστη στόν Θεό, ἑνότητα καί ὁμοψυχία, στό μέλλον.
Τό χρωστᾶμε στούς ἐνδόξους προγόνους μας, σέ μᾶς τούς ἲδιους, στά παιδιά μας.
«Εἲμαστε λαός μέ παλληκαρίσια ψυχή πού κράτησε τά βαθειά κοιτάσματα τῆς μνήμης του σέ καιρούς ἀκμῆς καί σέ αἰῶνες διωγμῶν καί ἂδειων λόγων. Τώρα πού ὁ τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει νά θέλῃ νά μᾶς κάνῃ τροφίμους ἑνός οίκουμενικοῦ πανδοχείου, θά τίς ἀπαρνηθοῦμε ἆρα γε αὐτές τίς μνῆμες; Δέν γυρεύω μήτε τό σταμάτημα, μήτε τό γύρισμα πρός τά πίσω. Γυρεύω τόν νοῦ, τήν εὐαισθησία καί τό κουράγιο τῶν ἀνθρώπων νά προχωροῦν ἐμπρός».(Σεφέρης)
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ καί σᾶς εὒχομαι αἲσιον, εὐτυχισμένο καί εὐλογημένον ἀπό τόν Θεό τό νέον Ἒτος.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
