«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ
δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας, ἐσκοτίζετο· καί ἀνόμοις κριταῖς σέ τόν δίκαιον
κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον·
φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περί πάντας ἀγαθός,
Κύριε, δόξα σοι».
Όταν οι μαθηταί κατά τον Μυστικόν Δείπνον εφωτίζοντο (με το φως της
εμπράκτου ταπεινοφροσύνης) δια της νίψεως των ποδών των υπό του Κυρίου, ο
Οποίος ούτω πολύ τους ετίμησε και τους εδόξασε, τότε ο ασεβής Ιούδας,
προσβληθείς από την νόσον της φιλαργυρίας, εσκοτίζετο (εις τον νουν) και (μετ’
ολίγον) παραδίδει Σέ, τον Δίκαιον Κριτήν, εις παρανόμους δικαστάς. Συ λοιπόν,
άνθρωπε, που αισθάνεσαι σφοδρόν έρωτα δια τα χρήματα, έχε πάντοτε προ οφθαλμών
τον Ιούδαν, ο οποίος, εξ αιτίας της αγάπης των χρημάτων, κατήντησε να (προδώση
τον Κύριον και έπειτα να) απαγχονισθή (από την απελπισίαν του). Απόφευγε το
πάθος της απληστίας που είχεν η ψυχή του Ιούδα, η οποία (εξ αιτίας αυτού του
πάθους) απετόλμησε τοιαύτας πράξεις εναντίον του Διδασκάλου Χριστού. Δόξα εις
Σέ, Κύριε, που είσαι αγαθός προς όλους (ακόμη και προς τους κακούς και
αχαρίστους).
Πηγή: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ ΜΕΤΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, υπό π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου