Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  459η                         

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

 

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

 

           

            Παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

 

Ὃταν ὁ πόθος γιά λύτρωση παρεβίασε τοῦ οὐρανοῦ τίς πύλες, τότε ἑκών, μέ τήν θέλησή Του δηλαδή, Ἐκεῖνος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, κατῆλθε, ἐταπεινώθη, ἐγεννήθη ὡς ἂνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου, Θεοτόκου.

«Ἂνθρωπος γίνεται Θεός, ἳνα τόν Ἀδάμ θεόν ἀπεργάσηται»^[1]

          Κατῆλθε, ἳνα ὑψωθῶμεν, ἐταπεινώθη, γιά νά μᾶς κάνῃ οὐρανοπολίτες, ἐτέχθη ἐν σπηλαίῳ, γιά νά μᾶς πάρῃ ἀπό τήν πνευματική φτώχεια καί τῆς ἁμαρτίας τόν βοῦρκο καί νά μᾶς ἀποκαταστήσῃ στήν ἀρχαία μακαριότητα καί στό πρῶτο κάλλος τοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδέμ. Ντύθηκε τήν φθαρτότητα, γιά νά μᾶς ἐνδύσῃ μέ τήν ἀφθαρσία. «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἳνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν^[2]».

          Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας  μέσα ἀπό τό γεγονός τῆς θείας Σαρκώσεως, βλέπουν τήν ἂκρα ταπείνωση τῆς Σταυρώσεως, ζοῦν τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, τήν δωρεά τῆς Ἀναλήψεως καί τῆς Πεντηκοστῆς καί μιλοῦν ὂχι ἁπλῶς γιά τήν ἐλπίδα, ἀλλά γιά τήν βεβαιότητα τῆς σωτηρίας.

          Πέρασαν ἀπό τότε δυό χιλιάδες καί πλέον χρόνια. Καί  ὃμως, ἒρχεται, ταπεινοῦται, γεννᾶται θέλων ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός καί ἑορτάζει ἢ ἐπί τό ἀκριβέστερον πρέπει νά ἑορτάζῃ ἡ σύμπασα κτίσις. Τά παιδιά μετέφεραν τόν ὓμνο τῶν Ἀγγέλων, τήν χαρά τῶν Ποιμένων, τῶν Μάγων τήν εὐφροσύνη, καί τῶν Ἁγίων τήν ἐμπειρία, γιά νά δηλώσουν μέ τίς ἁπλές, καθάριες, ἀγγελικές, φωνές τους, ὃτι «Χριστός γεννᾶται σήμερον, ἐν Βηθλεέμ τῇ πόλει, οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει ἡ κτίσις ὃλη».

          Εὐτυχῶς, ἀδελφοί μου, πού ὑπάρχουν αὐτές οἱ ἁγνές ὑπάρξεις, οἱ ὁποῖες αἰσθάνονται βαθειά στήν καρδιά τό μέγα γεγονός τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καί ἀκοῦνε μέ τόν δικό τους ἐσωτερικό τρόπο τό πανηγύρι τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί βλέπουν «τούς Οὐρανούς ἀνεωγμένους καί τούς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καί καταβαίνοντας ἐπί τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου».

          Δυστυχῶς γιά τήν ἐποχή μας ἰσχύουν οἱ λόγοι τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Κύριος ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν», δηλαδή, «Ὁ Κύριος ἔσκυψεν ἀπὸ τὸ ὕψοςτοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἔρριψε τό βλέμμα του κάτω σέ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ ἴδῃ ἐὰν ὑπάρχῃ ἀνάμεσά τους κάποιος μὲ σύνεση, ποὺ νὰ γνωρίζῃ τὸν Θεὸ ἢ νὰ Τόν ποθῇ καὶ νὰ Τόν ἐπικαλῆται, προσπαθώντας μὲ τίς ἐνάρετες πράξεις του νὰ Τόν εὐαρεστήσῃ».^[3]

          Καί συνεχίζει  ὁ Προφητάναξ Δαυίδ: «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός Πού σημαίνει:  «Ἀλλοίμονο! Ὅλοι ἐξετράπησαν ἀπὸ τὴν εὐθείαν ὁδὸ καὶ κατήντησαν σέ ἐξαχρείωση καί διαφθορά. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς, ποὺ νὰ πράττῃ τὸ ἀγαθὸν, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας»^[4].

          Ὃμως, ἀδελφοί μου, παρά τήν μεγάλη ἁμαρτωλότητά μας,

          Ἦλθε καί πάλι τό Φῶς, σέ ἓνα κόσμο πού ζεῖ μέσα στό σκοτάδι∙

          Ἦλθε καί πάλι ἡ Ἀλήθεια, γιά νά ἀπαλλάξῃ τούς ἀνθρώπους ἀπό τό ψέμα∙

          Ἦλθε καί πάλιν ἡ Ζωή, γιά νά λυτρώσῃ τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν θάνατο∙

          Γεννᾶται καί πάλιν ἡ Εἰρήνη, γιά νά εἰρηνεύσῃ ἡ καρδιά τοῦ καθενός μας καί νά παύσουν οἱ πόλεμοι καί οἱ ἀκοές τῶν πολέμων∙

          Ἆρα γε προσλαμβάνομε, θά προσλάβωμε, τό Φῶς, θά θελήσωμε νά ζήσωμε στό πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, θά ἀγκαλιάσωμε τήν Ζωή, γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη καί τόν θάνατο;

          Θά γίνῃ ἡ ὓπαρξή μας, ἡ κοινωνία μας, ὁ κόσμος μας εἰρηνικός, ὣστε νά σταματήσουν οἱ πόλεμοι, οἱ κλαυθμοί, οἱ ὀδυρμοί, οἱ κραυγές ἀθώων θυμάτων, μικρῶν παιδιῶν καί ἂλλων ἀμάχων, εἲτε ἀπό τόν Βορρᾶ, εἲτε ἀπό τήν Μέση Ἀνατολή καί μάλιστα πλησίον τοῦ τόπου, ὃπου ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός;

          Ὃλα αὐτά καί ἀκόμη περισσότερα καί μᾶς προβληματίζουν καί μᾶς λυποῦν, κυρίως ὃμως μᾶς ὑποχρεώνουν, νά μετανοήσωμε ἀπό βάθους καρδίας καί νά θρηνήσωμε διά τήν ἀποστασία μας ἀπό τόν Θεό, γιά τήν πολυώνυμη ἁμαρτία, γιά τήν διαφθορά καί ἀλλοτρίωση τῆς κοινωνίας μας, ἐκζητώντας τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου μας.

          Ἀδελφοί μου, Χριστούγεννα σήμερα. Ἡ λαμπρά αὐτή ἑορτή καί πανήγυρις, εἶναι ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν, κατά τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἂς ἑορτάσωμε πνευματικά, ἐσωτερικά, ἀντιστεκόμενοι στόν πνευματικό ὁδοστρωτῆρα τῆς ἐποχῆς μας. Ἂς εὐφρανθῶμεν μετά τῶν Ἀγγέλων, ἂς δοξάσωμε μετά τῶν Ποιμένων, ἂς προσφέρωμε δῶρα ἐγκάρδια, ὡς οἱ Μάγοι καί ἂς ζήσωμε τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, μέχρι καί τοῦ ἂρτι καταταγέντος, εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἁγίου Γερβασίου τῶν Πατρῶν, ψάλλοντες μαζί μέ ὃλους τούς θεουμένους: « Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς· ὑψώθητε. Ἂσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί· ὅτι δεδόξασται^[5].

          Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους μέ ἀγάπη πατρική καί σᾶς εὒχομαι ὑγιεία καί κάθε εὐλογία παρά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου ἡμῶν.

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

U Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

  ^[1] ἀπό τήν ὑμνογραφία τῆς ἑορτῆς.

   ^[2] Μέγας Ἀθανάσιος.

   ^[3] Ψαλμ 13,2

   ^[4] Ψαλμ, 13,3.

  ^[5] Καταβασία τῆς ἑορτῆς